United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR)

Deze VN¹-organisatie beschermt vluchtelingen en ondersteunt hen bij opvang, terugkeer of vestiging in een ander land. Aan het hoofd van de organisatie staat de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen ('United Nations High Commissioner for Refugees', UNHCR). Zowel de organisatie als de Hoge Commissaris worden aangeduid met UNHCR. In de loop van de tijd is UNHCR ook hulp gaan bieden aan mensen die in hun eigen land op de vlucht zijn geslagen, zogeheten Internally Displaced Persons (IDPs).

De Hoge Commissaris legt over de werkzaamheden van zijn organisatie verantwoording af aan de Economische en Sociale Raad en de Algemene Vergadering² van de Verenigde Naties. De UNHCR heeft een uitvoerend comité waarin 85 leden zetelen. Het comité komt jaarlijks bijeen in Genève (Zwitserland), waar het hoofdkantoor is gevestigd. Voor de organisatie werken ongeveer 8.600 medewerkers, die hulp verlenen aan miljoenen mensen in circa 126 landen. UNHCR wordt gefinancierd door de VN, en daarnaast door overheden, ondernemingen en particulieren. Bovendien accepteert de organisatie ook giften in natura, zoals tenten, medicamenten, vrachtwagens en luchttransporten.

De eerste VN Hoge Commissaris was de Nederlandse journalist, politicus en verzetstrijder Gerrit Jan Van Heuven Goedhart³, die de functie van 1951 tot 1956 vervulde. Ruud Lubbers⁴ was Hoge Commissaris van 2001 tot 2005. De UNHCR heeft twee keer de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen: in 1954 en 1981.

• 1. 

  De Verenigde Naties (VN) zijn een mondiale organisatie van overheden, samenwerkend op het gebied van internationaal recht, mondiale veiligheid, behoud van humanitaire rechten, ontwikkeling van de wereldeconomie en het onderzoek naar sociaal-maatschappelijke en culturele ontwikkelingen.
   
• 2. 

  De Algemene Vergadering is het belangrijkste overlegorgaan van de Verenigde Naties. Dit forum voor internationaal overleg is opgericht in 1945 en is tevens de enige vergadering waarin alle circa 200 lidstaten zijn vertegenwoordigd.
   
• 3. 

  Ambitieuze domineeszoon, die al als 29-jarige hoofdredacteur werd van De Telegraaf. Werd echter in 1933 ontslagen, omdat hij niet wilde melden dat Hitler een groot staatsman was. Maakte daarna als hoofdredacteur van het Utrechts Nieuwsblad door zijn opstelling jegens Nazi-Duitsland een gezaghebbende krant. Leider van het illegale Parool en Engelandvaarder. Aan het einde van de oorlog in Londen minister van Justitie in het tweede kabinet-Gerbrandy. Vanaf 1945 hoofdredacteur Het Parool, vier jaar Eerste Kamerlid voor de PvdA en Hoge Commissaris der Vluchtelingen. Verwierf in die laatste functie internationaal aanzien; de organisatie kreeg de VN-vredesprijs.
   
• 4. 

  Christendemocraat die twaalf jaar minister-president was. Werd in 1973 als jonge ondernemer minister van Economische Zaken in het kabinet-Den Uyl. Na zijn ministerschap en een jaar 'gewoon' Kamerlid voorzitter van de CDA-fractie. Was vier jaar steunpilaar van het kabinet-Van Agt/Wiegel. Na het mislukte kabinet-Van Agt/Den Uyl werd hij in 1982 premier en CDA-leider. Voerde in kabinetten met de VVD een 'no-nonsense'-beleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Werd daarna premier van een kabinet met de PvdA. Een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn werkkamer, het torentje. Na zijn premierschap ontging hem het voorzitterschap van de Europese Commissie en de functie secretaris-generaal van de NAVO. Werd later wel onverwacht Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, maar trad in 2005 voortijdig terug. Harde werker, manager.