De 27 uur van Europa - Main contents

Frans Timmermans schreef in de nacht van 9 mei onderweg van Rotterdam naar Middelburg een blog. Hij maakte een 27 uur durende reis door Nederland ter gelegenheid van Europadag 9 mei. ‘Op de klok staan drie drietjes achter elkaar’.

Het is acht graden buiten en op de klok staan drie drietjes achter elkaar, in fel rode letters. Het staat boven de chauffeur, voor in de bus. Dat zie ik terwijl ik helemaal achterin de bus zit. Een paar medepassagiers zijn inmiddels in dromenland, anderen zitten rustig te praten. Perfect moment om even verslag te doen van de reis tot zover.

Pauw en Witteman (waar we zijn gestart met De 27 uur van Europa aan de vooravond van Europadag) was een vreemde ervaring, omdat de herdenking in Apeldoorn en het aangrijpende verhaal van mevrouw Huizinga die haar broer verloor mij helemaal in de greep hadden. Hoe zal het met haar en haar familie gaan de komende maanden? Zullen zij troost putten uit de wetenschap dat hun broer en zoon vermoedelijk twee kinderen het leven heeft gered door zijn advies om aan de andere kant van de weg te gaan zitten? Misschien wel, misschien ook niet, maar zij moeten in ieder geval een lieve, zorgzame, vriendelijke dierbare missen. Ik wens hen daar heel veel sterkte mee.

Het leven gaat door, pleegt men dan te zeggen, maar dat geldt helaas niet voor iedereen. Vanuit de studio naar de bus, waar Aleid Wolfsen ons begroette. Hij nam ons mee naar Utrecht, waar wij midden in een optreden van Moke vielen, de groep die aan een indrukwekkende opmars bezig is. Vervolgens mocht ik met Leon Verdonschot praten over mijn passie voor boeken en over de verhalen over Europa die eerder op de avond waren verteld door Manon Uphoff, Frank Westerman, Kader Abdolah en Robert Vuijsje (wiens boeiende roman ‘Alleen maar nette mensen’ ik toevallig net gelezen heb).

Het voor mij steeds terugkomend thema is dat van de verhaallijnen, de behoefte jezelf te plaatsen in je omgeving, als onderdeel van de ononderbroken stroom die ons verbindt met eerdere generaties, met de mensen om ons heen en ook met mensen en landen verder weg. Literatuur is voor mij zo’n belangrijke bron van identificatie, van ontdekking van algemeen menselijke gevoelens en gedachten, dat ik echt niet zonder zou kunnen.

In Utrecht was inmiddels ook Ahmed Aboutaleb aangekomen, die ons naar zijn stad Rotterdam zou begeleiden. Your Space Europe was een unieke ervaring met een paar honderd jonge mensen die samen van muziek genoten en die enthousiast reageerden op een burgemeester en een staatssecretaris, beide jaargang ’61, die op het podium en achter de draaitafels uit hun dak gingen. Ondanks het grote aantal decibellen, kreeg ik nog mee dat de jongeren de avond met discussies en toneel als zeer boeiend hadden ervaren. Rotterdam maakt echt iets van de status van Europese Jongerenhoofdstad. Overigens geweldig om te ervaren hoe populair Ahmed Aboutaleb is in zijn nieuwe stad.

Nu weer bellen met Giel Beelen die live uitzendt op radio en TV en contact legt met de bus. Kijk voor alle verslagen, filmpjes en foto’s op www.de27uurvaneuropa.nl.