Commissie-Barroso II (2010-2014) - Main contents

Bron: Europese Commissie, 2014

Deze Europese Commissie i was in functie van 10 februari 2010 tot 1 november 2014. Voorzitter was de Portugees José Manuel Barroso i, die op 16 september 2009 door het Europees Parlement werd gekozen. VVD-politica Neelie Kroes i was een van de vicevoorzitters van de Commissie en was beslast met de portefeuille digitale agenda, nadat zij in Commissie-Barrosso I i verantwoordelijk was geweest voor mededingingsbeleid.

Een van de belangrijkste taken van deze Commissie was het opvangen van de negatieve gevolgen van de financiële crisis, die was begonnen in 2008. Daarnaast had de EU te maken met een grote toename van het aantal vluchtelingen dat uit het Midden-Oosten en Afrika probeerde de EU te bereiken. Ook leidde de associatie-overeenkomst i tussen de EU en Oekraïne tot spanningen met Rusland. Wat wetgeving en initiatieven betreft, heeft de Commissie zich met name ingezet voor de aanpak van milieuproblematiek in verschillende sectoren. Door de diepgaande crisis waar de EU doorheen ging, was er echter weinig ruimte voor verregaande hervormingen. Wel sloot de Commissie verschillende handelsovereenkomsten en begonnen gesprekken met de VS over een vrijhandelsakkoord (TTIP).

De Commissie-Barroso II werd opgevolgd door de Commissie-Juncker i, die aantrad op 1 november 2014.

Vicevoorzitters waren Catharine Ashton, Joaquín Almunia, Neelie Kroes, Siim Kallas en Maroš Šefčovič. Olli Rehn en Antonio Tajani waren dat tot 1 juli 2014

• * 

  Op 19 januari 2010 trok Rumiana Jeleva i zich terug als kandidaat

Financiële crisis

De Commissie-Barroso II stond voor de grote taak om de gevolgen van de financiële crisis de ondervangen, die met name van 2011 tot 2013 nog veel impact hadden op de Europese economie. In deze periode kwam de EU met verschillende maatregelen om de zwaar getroffen eurozone, en in het bijzonder de Griekse economie i, te ondersteunen. Zo werd in 2010 besloten om een europees noodfonds op te richten, wat resulteerde in het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) i dat werkzaam is sinds 2012. Ook werd sinds dat jaar gewerkt aan de totstandkoming van een Europese bankenunie i, waarbinnen de Europese bankensector is verenigd onder de ECB. Daarnaast heeft de Commissie zelf meer invloed en zeggenschap gekregen over economisch en begrotingsbeleid van de lidstaten, door de instelling van het Europees Semester i in 2011. Het Semester heeft tot doel om begrotingsproblemen in lidstaten op tijd te signaleren en aan te pakken.

Asiel en migratie

Na de Arabische Lente en het begin van de Syrische burgeroorlog in 2011, had de EU te maken met een toestroom van vluchtelingen en migranten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Verschillende lidstaten verzetten zich tegen het opnemen van vluchtelingen of oogstten kritiek door hun behandeling van asielzoekers. De Commissie deed weinig om dit aan te pakken. Wel zette Barroso zich in voor een gemeenschappelijke asielbeleid en voor hervormingen van Frontex i, maar de Commissie kreeg hier weinig steun voor.

Oekraïne en Rusland

In 2013 zou een associatie-overeenkomst i gesloten worden tussen de EU en Oekraïne. Deze overeenkomst zou de handelsbetrekkingen tussen de EU en Oekraïne versterken, met gevolgen voor de betrekkingen tussen Oekraïne en Rusland. De Oekraïense president Janoekovitsj stelde het tekenen van de overeenkomst daarom uit, wat leidde tot hevige protesten in Oekraïne in eind 2013 en begin 2014. Nadat Janoekovitsj was afgezet, werd Petro Porosjenko president van Oekraïne in 2014, waarna de verhoudingen tussen de EU en Oekraïne weer verbeterden en de associatie-overeenkomst werd getekend.

Klimaatproblematiek

Nadat de Commissie-Barroso I i al klimaatdoelen had gesteld voor 2020, kwam Commissie-Barroso II met een nog verderstrekkender strategie tegen klimaatverandering. In januari 2014 kwam de Commissie met een klimaatdoelstelling voor 2030: een vermindering van de CO2-uitstoot met 40% ten opzichte van 1990 en een toename van duurzame energie. Los van deze doelstelling, kwam deze Commissie met relatief weinig nieuwe initiatieven en richtte zich met name op de uitvoering van eerder genomen besluiten.

Handelsverdragen

De Commissie heeft meerdere belangrijke vrijhandelsovereenkomsten gesloten. In 2011 kwam het tot een akkoord met Zuid-Korea en in 2013 bereikten de EU en Canada overeenstemming over de hoofdlijnen van een handelsverdrag (CETA). Ook begonnen onderhandelingen over economische partnerschappen met Japan en met de VS (TTIP). Naast deze grote handelspartners heeft de EU in deze periode ook overeenkomsten gesloten met verschillende Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse landen, enenals met Oekraïne, Moldavië en Georgië in 2014.

Politico, The Barroso II legacy: part 1, part 2, part 3, part 4.