Over ons land en onze wereld - Main contents

De wereld wordt kleiner en kleiner. Kwamen veel van onze ouders vroeger nog niet verder dan de grenzen van hun stad of dorp, tegenwoordig reizen steeds meer mensen intercontinentaal. De technologische ontwikkeling maakt dat er in veel opzichten eigenlijk geen tijd en plaats meer bestaat. Wat nu hier gebeurt, is in no time over de hele wereld bekend. We drijven handel met China, zoals we dat gewoon waren te doen met Duitsland. Kortom: De wereld wordt steeds kleiner.

Dat leidt ertoe dat we ons steeds meer verantwoordelijk voelen voor de aarde en zijn bewoners en dat het gevoel van lotsverbondenheid toeneemt. Door de toegenomen contacten weten we ook meer over elkaar en over de wereld als geheel. Dat is vooruitgang. Immers, alleen door middel van kennis kunnen vooroordelen, desinteresse en bekrompenheid met succes worden bestreden. We zijn allemaal wereldburgers. We waren het al, maar nu weten we het ook.

Het proces van ‘kleiner’ worden van de wereld wordt vaak aangeduid met de term globalisering. Eigenlijk een rare term, omdat we het woord ‘globaal’ niet in verband brengen met ‘globe’. Mondialisering zou misschien beter zijn, maar die term wordt vrijwel niet gebruikt. Daarom spreek ik ook maar over globalisering.

Die globalisering is onafwendbaar. Zo goed als we de draaiing van de aarde niet kunnen stoppen, kunnen we ook het gegeven dat we steeds meer over elkaar te weten komen niet opheffen.

De globalisering mag dan een gegeven zijn, dat wil nog niet zeggen dat we ons niet druk zouden kunnen en moeten maken over de voor- en nadelen van bijvoorbeeld de toegenomen wereldwijde handel. Steeds meer bedrijven vertrekken uit Nederland. Dat proces is al heel lang gaande. Begonnen in de jaren zestig met de schoen- en textielindustrie, later de scheepswerven en de fabricage van rollend materieel, recentelijk de sluiting van Unileverbedrijven en zelfs ‘diensten’ die werden uitbesteed aan bedrijven in lagelonenlanden.

Ik vind dat we veel te weinig stil staan bij de nadelen van de globalisering. Want die nadelen zijn er. Zij het niet voor iedereen - er zijn mensen die er stinkend rijk van worden - maar wel voor een groeiende groep mensen daar en hier. Onze kritische kanttekeningen bij de Europese integratie gelden in verhevigde mate voor het proces van globalisering. Er is hoegenaamd geen democratisch gelegitimeerde sturing die toeziet op een eerlijke verdeling van de opbrengsten. Worden hier de rijken rijker en de armen armer; wereldwijd is het niet anders. Het is aan de SP om dat aan de kaak te stellen en met oplossingen te komen. Zodat ‘de wereld’ een wenkend perspectief blijft.

Deze column verscheen februari 2008 in de Tribune