Koortsachtig - Main contents
De Mexicaanse griep is nog niet echt het land uit, maar het aantal collega’s met griepverschijnselen neemt wel af. De discussie over de Q-koorts daarentegen neemt in hevigheid toe. En daarnaast blijft alles wat er gebeurt in de financiële sector je soms de rillingen over de rug jagen. Kortom: ’t is echt herfst.
Zoals ook al onder de nieuwsberichten te zien was hebben we van de week gesproken over de Q-koorts. De uitbraak, vooral in het Brabantse, neemt steeds heftiger vormen aan en vereist opschalen van de overheidsaanpak. De vraag van de week was natuurlijk of de overheid niet eerder had moeten optreden. Of de sector zelf. Als je ziet dat er echt problemen ontstaan als gevolg van deze ziekte bij je beesten vraag ik mij af of door de melkgeitenhouders niet zelf gezegd had moeten worden dat er geen dieren meer vervoerd mogen worden. Ik denk dat dit echt nodig geweest was en mogelijk. Daarnaast is er natuurlijk uitgebreid gediscussieerd of de overheid, en dan met name de rijksoverheid, niet eerder had kunnen ingrijpen. We zullen dat nog wel precies gaan uitzoeken, maar feit is wel dat nog maar kort geleden precies bepaald is welke bacterie voor de ziekte verantwoordelijk is. En daarnaast moet bedacht worden dat deze soort bacterie al wel 100 jaar bekend is en dus niet uitgeroeid kan worden. De verspreiding is wereldwijd. En toen stuitten we op de discussie met Marianne Thieme over haar opmerking dat de regering “dood door schuld” verweten moet worden. En dat is nogal wat. Haar interpretatie lijkt op het eerste gezicht misschien nog wel te volgen, maar dan moet je wel na iedere zin zowat zeggen dat je de term niet juridisch uitlegt. En dat laatste kan helemaal niet: “dood door schuld” is een juridisch begrip. En daaraan ligt ten grondslag dat iemand redelijkerwijs te wijten valt dat hij het risico heeft genomen dat door zijn handelen iemand anders wordt gewond of gedood. En dat is in dit geval niet hard te maken. De ziekte is wereldwijd verspreid: indammen zal onmogelijk zijn. Dat de concentratie van bedrijven en daarmee de ziekte onder de dieren toenam had wel in 2007 geconstateerd kunnen worden, maar vanaf dat jaar begon het aantal ziektegevallen onder mensen pas toe te nemen. Dat had wel een signaal moeten zijn dat er iets moest gebeuren, maar dat is nog niet dat verwijt dat redelijker wijze hier het risico op sterven mee vergroot zou worden.
Een heel ander punt was het bericht dat in Engeland de bonussen in de financiële wereld weer lekker uitgekeerd worden. En de banken die dat niet kunnen/doen klagen erover dat hun mensen dan weglopen. Ze gaan dan wel naar Amerika of Zwitserland. Ik snap de reactie van de Engelse minister-president Brown wel dat hij dan een straf oplegt aan het bedrijf. Maar ik ben het met Bos eens dat dit een soort windowdressing is waar je even doorheen moet kijken. De financiële instelling krijgt dus een boete, niet de werknemer. Het lijkt dus wel dapper, maar de mensen gaan gewoon weg met het grote geld, de graaicultuur veranderd er niets mee. En de bank tikt wel af; in Engeland is die bonustax maar geldig voor 1 jaar. Daar valt dus wel overheen te komen.
Beter nieuws was er over de groeicijfers. Mogelijk volgend jaar groeicijfers voor onze economie die weer in de plus zijn; De Nederlandse Bank verwacht 0,7% groei. Dat zou heel mooi zijn, helemaal als door het stimulerend overheidsbeleid daarna de economie op eigen kracht zelf verder hersteld. Maar laten we niet te vroeg juichen. Herstel is mooi, goed zelfs, maar moet het gevoel van noodzaak voor een echte verandering in de financiele wereld niet doen wegebben. Dat zou het grootste drama zijn. Ik heb geen enkele illusie dat er niet weer een volgende crisis komt over een aantal jaren. Maar deze schaal en omvang waarin de financiele wereld de risico’s heeft weten op te stapelen waarbij de schade wereldwijd, en dus ook bij ons, voor de burgers is, moet toch afgewend worden. Er is een fundamentele herbezinning nodig.
En om daar eens over door te praten heb ik vandaag overleg gehad met enkele financiële mensen uit de achterban. En dat was mooi. Gewoon even met de benen op tafel praten over de wereldproblemen, met name die in de achtertuin…
Benen op tafel, da’s dus niet echt koortsachtig. Maar wel nodig om in de hitte van komende discussies goed beslagen ten ijs te komen.
ernst