Sinterklaas en Ramses Shaffy - Main contents

Morgen is het Sinterklaas. Bij mijn schoonfamilie. Het lootje is getrokken en het kadootje is inmiddels gekocht. Morgenochtend naar Brabant om daar vervolgens met roomboter besmeerde 'krollen' te eten, belegt met speculaaskoek. Da's een Brabantse traditie. Een dag familie is wel weer een welkome afleiding na weken vol met debatten, laat thuis en vroeg opstaan. Ook is het prettig dat de hyperdepyp onderwerpen op tv -zoals het Zwitsers minaretverbod- deze week werd onderbroken met iets dat de vergankelijkheid wel zal doorstaan: Ramses Shaffy. Ok, het nieuws was deze week dat hij was gestorven. Maar in zijn geval is dat een 'minor point'. Hij laat zoveel na, heeft zoveel uit het leven gehaald, en is zo leeftijdsloos dat je hem nauwelijks 'dood' kan noemen.

Toen ik 17 jaar was heb ik Ramses Shaffy voor de eerste keer gesproken. Ik speelde toen op de middelbare school de hoofdrol in de musical 'De man van la Mancha', het verhaal van Don Quichotte. Om de kaartverkoop te activeren, hebben we een reclamefilmpje gemaakt door mensen in Amsterdam te filmen die we een kaartje in de handen drukten om ze vervolgens te laten zeggen: "Ik heb ze al!" We gingen met de camera ook 'Cafe Cox' binnen, het acteurscafe onder de Stadschouwburg. Daar zaten mensen als Adelheid Rozen, maar ook Ramses Shaffy en acteur Joop Admiraal. Ze wilden graag meewerken. In de camera zei Shaffy: "Ik heb nog geen kaartjes, maar mijn vriend heeft ze!" Waarna Joop Admiraal door Shaffy werd achtervolgt. Erg grappig. Twee jaar later speelde Ramses Shaffy zelf de hoofdrol in 'de Man van La Mancha'. Met de leerlingen die in de schoolvoorstelling speelde, zijn we zijn versie gaan kijken. Mooi.

Volgende week weer meer politiek. Over ruim een week ga ik naar Kopenhagen voor de klimaattop aldaar.