Obama en ik in het ziekenhuis - Main contents

Deze week ben ik in New York. Hier wordt gevierd dat 400-jaar geleden de Nederlanders Nieuw Amsterdam stichtte. In de Kamer ben ik kritisch geweest over de wijze waarop dit festijn is voorbereid, en op de culturele en economische kansen die zijn blijven liggen. Daarover later meer. Want naast geplande bezoeken aan congressen en Columbia Universiteit, bracht ik gisteren ook onverwacht een bezoek aan het ziekenhuis. Er bleek niet veel aan de hand, maar heb daar gisteren wel wat uurtjes doorgebracht. Tijdens mijn verblijf werd de speech van president Obama in het Congres uitgezonden. Zijn speech ging over de broodnodige hervorming van de gezondheidszorg. Hoe een toeval!

Op de 'Emergeny room' van het ziekenhuis (midden in Greenwich Village, Manhattan) was het afgeladen vol. De bedden stonden vrijwel tegen elkaar, en het was een komen en gaan van oude mensen, jongens met bebloede benen en armen, en hyperventilerende jonge vrouwen. Naast de dokters en zusters, ook allerhande medewerkers die de zorgverzekeringen van mensen checkten. Toen ik aan een zuster vroeg hoe het kwam dat het zo druk was, zei ze dat dit een gevolg van het huidige zorgstelsel. Veel mensen zijn onverzekerd, dus krijgen geen vergoeding van ziektenkosten. Gevolg is dat mensen dan wachten met problemen tot het echt te erg wordt en dan naar de 'emergency room' komen. Ze worden dan altijd gehandeld. En daardoor is het onder meer zo druk.

Op zo'n 'emergency room' liggen en zitten alle soorten mensen, met zeer verschillende aandoeningen. Tegenover mij zat een 90-jarige joodse vrouw die wat duizelig was geworden. Ze werd bijgestaan door een jonge zuid-amerikaanse die me vertelde dat ze een beetje voor haar zorgt. Iets verderop zat een tandenloze donkere 40-er die naast zijn verloofde zat die pijn op de borst had gekregen. Tegenover hem lag een aziatische jongen wiens been gehecht werd. Dit onder het wakend oog van een politieagent, want de man had iets misdaan. Interessante uurtjes. Toen ik afscheid nam van de 90-jarige vrouw zwaaide ze vrolijk en riep luid over de afdeling: "See-ya in the Village!!!"