Cityhoppen en Fellini-achtige toestanden - Main contents
De eerste dagen van het nieuwe jaar breng ik cityhoppend door. Zondag reed ik vanuit Amsterdam naar Parijs, en gisteren reed ik vanuit Parijs door naar Londen. Deze blog wordt nu geschreven vanuit een morsig internetcafe nabij Leicester square. Je weet wel, zo'n internetcafe waarbij de toetsen van het toetsenbord zwart zien van de menselijke vetten die er aan zijn vastgekoekt. Zelfs het beeldscherm kleeft.
Fellini in Parijs
Een goede vriend van ons woont momenteel in Parijs en daar gingen we langs om oud & nieuw te vieren. Ook andere vrienden van hem waren er. Na in een restaurant het nieuwe jaar te hebben gevierd, maakten we een ronde langs een aantal cafes. Veel internationaal publiek, veel buitenlandse studenten uit Canada, Engeland en Zuid-Amerika.
Toen naar een ander cafe, het was al vier uur. Daar troffen we een meer lokale crowd. Het was Fellini-achtig. Ooit wel eens een film van Fellini gezien? Dat zijn van die Italiaanse films uit de jaren zestig en zeventig met allerhande gekke mensen, levendige feesten, vreemdsoortige plotwendingen en met een vrolijk-bedroefde ondertoon. Het was precies zo, in dat cafe. Een jonge man die live muziek speelde achter een honky-tonk piano, een blije, bebaarde man die de gitaar bespeelde en daarom heen wat ingewikkeld kijkende studenten. Met van die zwaarmoedige ogen. De jongens met haar in 't gezicht, lange zwarte truien en een dun sigaretje. Daar tussendoor bewogen zich uitgesprokener figuren. Een mevrouw in een bloemetjesjurk die voortdurend knipoogjes gaf, en een voorkeur had om met alle lelijke mannen in het cafe te zoenen. Een andere mevrouw die iedereen -ook mij- een soort wuppies wilde verkopen Die zaten aan haar felroze jurk geknoopt. En wat dronken onverlaten die zo om het half uur weer naar buiten werden gegooid. Kortom: Prima plek om het nieuwe jaar in te luiden.
En nu in Londen
Maar toch weer fijn in Londen te zijn. Parijs is ook wel mooi, maar het is er in het algemeen zo aangeharkt en ordentelijk dat het op m'n zenuwen werkt. Zo'n kroeg is geweldig, maar op straat lopen is in Londen leuker. Geef mij maar de slordige bedrijvigheid van hier!
Overdag ben ik aan het lezen en werken, en 's avonds ga ik naar het theater. Beetje zien wat er er allemaal weer is bijgekomen. Zojuist even langs 'The National Gallery' geweest, het grote museum op Trafalgar Square. Loop ik altijd even binnen. Vooral de collectie Nederlandse schilders is fantastisch. Een van mijn favorieten is 'Christus voor de Hogepriester' van Van Honthorst. Het is geschilderd aan het begin van de 17e eeuw, en zijn schilderwerk heeft mede Rembrandt geinspireerd. Prachtige werking van het licht. Kijk eens naar dat vingertje van die priester, en het gelaten gezicht van Christus! Zo minimaal, maar zo scherp. Vergeleken met veel Italiaanse kunst uit die tijd is de Nederlandse veel minder pompeus, meer menselijk. Gaat daar heen als u daar bent!
En voor de rest
Via de mail ben ik alweer aan het werk. Ook hier al wat debatten aan het voorbereiden voor de komende weken. Volgende week staat bovendien in het teken van de afronding van het Parlementair Onderzoek naar de onderwijsvernieuwingen. De laatste versies van de rapporten komen af. Kortom, het wordt weer druk.
Vandaag zijn er voorverkiezingen in de Amerikaanse staat Iowa. Welke republikein en welke democraat gaat het daar winnen? Vooral het Democratische kamp is interessant. Een half jaar geleden heb ik in deze blog al mij voorkeur voor Barack Obama uitgesproken. Hopelijk maakt hij een kans vandaag. Spannend.
Oja, lees hier nog mijn column op GeenStijl over de kersttoespraak van de Koningin en mijn pleidooi voor de individualisering.