In Londen: Orlando Bloom, Diana (en reflectie op kabinet) - Main contents

Zojuist ontbeten in Londen. Het is de eerste zaterdag van een nieuwe maand. De zon schijnt. De kranten hier staan uitgebreid stil bij de 10e sterfdag van Prinses Diana. Gisteren kwamen allerhande hoogwaardigheidsbekleders bijeen om haar te herdenken. Vooral de speech van prins Harry viel gisteren op, schrijven de kranten. Voor de rest pagina's aan analyses over de stand van de Britse monarchie. Heb een aantal kranten gescand, maar ze bevatten nauwelijks nieuwe inzichten. Overal staat steeds dat de monarchie 'normaler' is geworden door Diana, maar ik denk dat juist het omgekeerde is gebeurd. De mythische kracht van het koninklijk huis lijkt door haar te zijn toegenomen: de oogstrelende sterprinses die een jonge dood sterft, spreekt velen tot de verbeelding.

Orlando Bloom zucht diep

Over sterren gesproken. Gisteren naar het toneelstuk 'In Celebration' geweest, met in een van de hoofdrollen Orlando Bloom. Het stuk zelf was wel aardig (ging over een verknipte familie waarin de zonen mislukken), en er werd wel redelijk gespeeld.. maar het meest interessante was de hele ambiance rond het stuk. Want hoe goed de andere acteurs ook waren, de meeste aandacht ging uit naar de sterstatus van Orlando Bloom.

Al een uur voor de voorstelling stond de stoep van het Duke of York Theatre al helemaal vol met meisjes; heel veel meisjes. Allen tot in de puntjes opgedirkt. Het leek wel alsof ze dachten dat Bloom nog zou komen aanrijden en ze hoopten bij die gelegenheid een verpletterende indruk te maken. "Pluk me, Orlando!" Eenmaal in het theater zelf gingen de jasjes uit. Ook daar hadden de dames hun best gedaan. De verzamelde decoletees waren zo diep ingesneden dat het de akoestiek van het theater even leek aan te tasten.

Na afloop van het stuk dromden de meisjes samen bij de artiesteningang. Met zijn mede-acteurs kwam Orlando Bloom daar uiteindelijk naar buiten. In de verte zag ik hem aankomen. Hij zag de massa gillende meisjes, en zuchtte diep. Vol overgave wierp hij zich daarna op de massa. Overal handtekeningen uitdelen. Een wat oudere mevrouw wilde er zelfs een op een TEFAL-gourmetset hebben. "It's for my daughters birthday!", riep ze. Ook zij kreeg een krabbel, en daarna stapte Bloom in de auto.

De kabinetsplannen worden duidelijk

Vanuit engeland heb ik ook de eerste blik kunnen werpen op de plannen van het kabinet. De sommetjes zijn gemaakt en met wat verhoginkjes en verlaginkjes hier en daar is er weer een begroting. De echte uitwerkingen komen natuurlijk pas op Prinjesdag, maar ik ben niet echt onder indruk van de plannen. De echt grote problemen pakken ze niet aan. Er wordt nauwelijks iets gedaan voor de vergrijzing of voor de woningmarkt. Juist bij een goede economie moet je daarin de noodzakelijke maatregelen nemen. We zullen zien wat er uiteindelijk ligt. D66 komt in ieder geval met haar (alternatieve) plannen, keurig doorgerekend en waarschijnlijk wel wat ambitieuzer, groener en vrijer. Dat worden in ieder geval interessante debatten.

Na deze blog te hebben afgerond, ga ik nog even een paar uur door Londen lopen. Lekkere stad, veel mooie gebouwen. Vanavond een afspraak met twee Nederlandse vrienden van mij, en met hen naar een toneelstuk. Zij wonen en werken hier. In Londen wonen en werken: dat is ook een droom van mij! New York mag ook!