Herdenken, bevrijden & met een rolstoel door rellerig Istanbul - Main contents

Afgelopen week was ik op vakantie in Istanbul. Mooie stad. Ik was met mijn geliefde en ook mijn moeder was mee. Ze heeft vorig jaar kanker gehad, is bestraald geweest, is nog behoorlijk kaal, en is van dit alles nog van aan het herstellen. Lopen gaat ook nog traag, dus we namen een rolstoel mee om de stad door te komen. Nu is Istanbul niet erg rolstoelvriendelijk, to put it mildly, dus deze week heb ik vele capriolen moeten uithalen om met de rolstoel stoepjes van aan halve meter op te komen. Maar het is gelukt.

Rellen in Istanbul

Terwijl wij gedrieen de stad doorliepen en de sites bezochten, was de stad onrustig. Op 1 mei werd bekend dat de stemronde voor het presidentschap van Turkije ongeldig was verklaard. Presidentskandidaat Gül wordt door de oppositie tegengewerkt omdat hij zou willen tornen aan de scheiding tussen kerk en staat. En de oppositie heeft dus een slag gewonnen. Overal op straat liepen mensen met turkse vlaggetjes en op tv werden alle kanalen overspoeld met het nieuws. Vervolgens waren er op die dag ook demonstraties in het kader van de 'Dag van de Arbeid'. In sommige delen van de stad liep dat uit op rellen.

Ons hotel, dat uitkeek op de Bosporus, lag ook dicht bij een groot stadion en vanuit de hotellobby was een aantal demonstraties goed te zien. In de wateren van de Bosporus lagen op 30 april opeens ook een aantal marineschepen, waarschijnlijk om een oogje in het zeil te houden (hiernaast wat foto's vanuit ons hotel).

Erg interessant om er met je neus zo op te zitten. Voor de rest merkte we niet veel van de onrust. In het oude gedeelte van de stad, met alle bezienswaardigheden, overheerste vooral de toeristische atmosfeer. Dus veel touringcarbussen, veel verkopers van allerhande ongein en prachtige gebouwen.

Herdenken op de dag en bevrijdingsdag

Gisteren, 4 mei, was ik aanwezig bij de herdenkingsdienst in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Het was de vierde keer dat ik daarbij aanwezig was , maar het blijft indrukwekkend. Het volgt een strak patroon en programme met veel muziek en koorzang, en elk jaar houdt iemand een lezing over de tweede wereldoorlog. Dit jaar was het Ernst Jansz, voormalig bandlid van popgroep 'Doe maar'. Hij hield een prachtig verhaal over zijn vader, een Indonesiër, die de oorlog in Nederland doorbracht en gevangen heeft gezeten. Jansz vertelde hoe de oorlog ook in zijn jeugd een rol heeft gespeeld. Mooi en ontroerend verhaal.

Daarna liep de stoet vanuit de Nieuwe Kerk naar het monument op de Dam. Ook dat is altijd indrukwekkend. De muziek die over het plein schalt geeft je kippenvel. Veel koper en tromgeroffel. Veel melodieen werden zachtjes meegezongen door de gasten. Na de 2 minuten stilte volgde de rondgang met de kransen. Na afloop van de hele ceremonie werd er koffie gedronken in een gebouw dat aan de Dam staat. Daar sprak ik ook nog even met Ernst Jansz en zei hem dat ik z'n verhaal zo mooi vond.

Vandaag bevrijdingsdag. Ik heb niet veel plannen voor vandaag, maar ik ga wel even de stad in. En ik ga die toespraak van Ernst Jansz nog eens nalezen.