Bloemen leggen op de Dam (met Lange Frans en Brace) - Main contents

Amsterdam 05-05-2006 Gisteren, na mijn blog te hebben geschreven, vanuit mijn huis naar de Dam gelopen. Bij de Dam liet ik mijn uitnodiging aan een agent zien, waarna hij me door de dranghekken liet. Ik liep naar de Nieuwe Kerk. Loco-Burgemeester van Amsterdam Maarten van Poelgeest stond bij de uitgang om de mensen welkom te heten.

Bloemen leggen op de Dam (met Lange Frans en Brace)

5 May, 17:56, 107 x bekeken

Gisteren, na mijn blog te hebben geschreven, vanuit mijn huis naar de Dam gelopen. Bij de Dam liet ik mijn uitnodiging aan een agent zien, waarna hij me door de dranghekken liet. Ik liep naar de Nieuwe Kerk. Loco-Burgemeester van Amsterdam Maarten van Poelgeest stond bij de uitgang om de mensen welkom te heten.

De kerk was afgeladen vol. Veel oud-strijders, overlevenden van concentratiekampen, familie van overledenen, militairen. Indrukwekkend om deze mensen te zien. Gezichten doortrokken van ouderdom en ervaringen.

Ook veel officiele gasten. Op mijn uitnodiging staat 'Vak Groen, rij 4, stoel 4'. Het is het vak waar op rij 1 de Koninklijke familie zit, samen met de premier en de voorzitters van de Eerste Kamer en de Tweede Kamer. Op de rijen daarachter zitten de fractievoorzitters, ondervoorzitters, maar ook mensen als bijvoorbeeld Kardinaal Simonis. Ook andere speciale gasten: de rappers 'Lange Frans en Baas B' zaten er, ook de zanger 'Brace'.

Om vijf voor zeven komt de Koningin binnen, samen met Willem-Alexander en Maxima. Iedereen gaat staan. Als de Koningin gaat zitten, volgen we haar weer. De dienst is vanaf dat moment live op televisie. Huub Oosterhuis, geestelijke, komt de kansel van de Nieuwe Kerk op en houdt een verhaal over 4 mei en herdenken. Dan volgt een prachtig koor. Schrijfster Nelleke Noordervliet neemt vervolgens het woord. Ze spreekt over moed. En de manier waarop je die kan verliezen. In haar verhaal probeert ze te doorgrongen waarom mensen zich kunnen laten inpakken door een totalitair systeem. En hoe moeilijk het is om alsnog tegen de maalstroom van zo'n regieme in te gaan. Maar ook hoe noodzakelijk het is. Ze is zeer welbespraakt, elke zin is raak. De Kerk in doodstil. Dan spreekt een militair het 'Onze Vader' uit. Ik ben niet gelovig, maar het is al voldoende spiritueel om al deze mensen te zien bidden, te zien nadenken of de tekst van dit gebed mee te zien brabbelen. De gezamenlijke concentratie is vertroostend. Dan zingt de hele kerk een couplet van het Wilhelmus. Niet het bekende éérste couplet maar: "Mijn schild ende betrouwen zijt Gij ook God mijn heer.." Na het lied verlaat de Koningin de kerk weer om zich voor te bereiden op de kranslegging.

De Live-uitzending is gestopt. Een meneer met een harde stem beklimt het spreekgestoel. Hij geeft aan welke groep er eerst naar buiten mag. Eerst de ouderen en de mensen met een rolstoel, daarna 'Vak Groen'.

Toevallig loop ik de kerk uit naast Lange Frans. Ik vraag hem of hij vanwege zijn vrijheidslied (vanwege 5 mei) uitgenodigd is. Hij zegt terug: "Nee, omdat ik mensen klappen geef als ze ijsblokjes naar mijn hoofd gooien" Mooie zelfspot. Aardige jongen die het ook een zeer indrukwekkende bijeenkomst vindt. "Vooral die oude mensen die het allemaal hebben meegemaakt."

'Vak Groen' loopt nu collectief aan de voet van de Dam. Aan de zijkanten van onze gang staan aan beide kanten dranghekken met duizenden mensen er achter. Voor de dranghekken staan fraai uitgedoste militairen. Het is bijzonder hier tussen te lopen. Mensen maken foto's, zwaaien. Tussen de mensenmassa herken ik een aantal bekenden. Heel rustig lopen we de Dam over tot aan het Oorlogsmonument op de Dam. Er speelt een militair orkest. Veel trompetten, pauken. Het is prachtige muziek. Niet te pompeus, maar wel krachtig.

Om 3 voor acht legt de koningin samen met Willem-Alexander een krans voor de gevallenen van de Tweede Wereld oorlog. Dan Twee minuten stilte. De duiven strijken neer op het Monument en schudden hun veren. De fotografen houden op met klikken. Duizenden mensen op de Dam zijn stil. Ik denk aan mijn ouders die beiden als kleine kinderen de oorlog hebben meegemaakt. Mijn moeder kan zich nog herinneren dat bij haar op het Bospolderplein in Delfshaven te Rotterdam mensen werden neergeschoten. Ze zag het gebeuren. Ze was toen 5 jaar oud. Ook denk ik aan de Joodse mensen die ik ken. Medewerkers van de fractie in Den Haag, vrienden. Absurd om te beseffen dat ze nog maar 61 jaar geleden hun leven niet zeker waren geweest.

Om 2 over acht klinkt het Wilhelmus. Dan volgen toespraken van herman Tjeenk Willink, een gedicht over vrijheid en de kransleggingen. Naast me op de Dam staat de zanger Brace met zijn moeder. We leggen samen bloemen bij het monument. Hij zegt dat hij door deze bijeenkomst trotst is op Nederland. Na het defilé te hebben afgelegd lopen we een zaal nabij de Dam in. Alle 'Vak Groen' gasten wacht daar een kop koffie. Ik praat daar met hen na.

Toen naar huis en slapen. Vandaag naar Wageningen geweest. Een debat over integratie. D66-er Roger van Boxtel, de oud-minister van Integratie, sprak ook. Hij deed een oproep om de kinderen die nu nog in een asielprocedure zitten een pardon te geven. Helemaal mee eens. Aan d66 zal het niet liggen. Hopelijk zien ook CDA en VVD in dat hier verandering in moet komen en zo'n voorstel steunen.

Het is nu bijna 18:00 uur. Ik kom juist van het Museumplein af waar ik even langs ben gegaan bij de lokale D66-ers die hier staan te folderen. Om zeven uur begint het 5 mei concert. Ik ga er met mijn vader en een goede vriendin heen. Dan weekend.