Hoedjesdag

De hoedjes zijn weer afgezet en de politieke beschouwingen achter de rug. Overigens zijn onze hoedjes nog niet in de kast beland, omdat het Escher in Het Paleis Museum een aantal weken een tentoonstelling heeft met de Prinsjesdaghoedjes. Het is altijd een wonderlijke week. Op Prinsjesdag moet het gaan om het inhoudelijke verhaal van het kabinet. De Koningin presenteert dat aan het parlement en het volk. Daar omheen en secundair wordt het verhaal wat opgeleukt met de inmiddels ontstane traditie van de hoedjes, de jurken en het oranje feestelijke randje.

De Troonrede moet een belangrijk inhoudelijk moment zijn, maar dat is het echt niet geweest. Reden is natuurlijk dat de weken voorafgaand aan Prinsjesdag het ene na het andere plan al was uitgelekt. En dan niet via sluikse ambtelijke wegen waar door mannen in lange regenjassen met zonnebril in donkere, lekkende garages de stukken in een gevouwen krant aan journalisten worden doorgegeven. Nee hoor, de ene na de andere minister stond pontificaal voor de camera zijn plannetje toe te lichten, en liet de schrijvende pers vol trots de meevallers opschrijven. Er ontstond reuring toe de NRC op zijn website delen uit de Miljoenennota zette. Schending van het embargo! Maar het embargo was toch allang geschonden? Iedere keer dat een bewindspersoon weer onderdelen van de eigen begroting in de media stonden toe te lichten, werd het embargo geschonden. Een embargo geldt niet alleen voor het parlement of de pers, maar op z'n minst toch voor het kabinet zelf. En als het kabinet er lak aan heeft, waarom zouden anderen het dan nog respecteren? Afijn, wat overblijft is een parade van uiterlijk vertoon. Amusant, vrolijk, een traditie die zeker in stand moet worden gehouden, maar politiek niet relevant.