Een sollicitatiegesprek uit je ergste nachtmerrie - Main contents
“Je zult er maar zitten”, fluisterde een collega me toe, terwijl we in het Europees Parlement een kandidaat-eurocommissaris onder de loep namen. Het zijn inderdaad geen makkelijke uren voor de 26 kandidaten die deel uit willen maken van de nieuwe Europese Commissie, opnieuw onder leiding van de Portugees Barroso.
Sinds de val van de Commissie Santer heeft het Europees Parlement een grotere rol gekregen bij de benoeming van de Europese Commissie. In 1999 sneuvelde de Commissie Santer door de misstappen van één eurocommissaris, de Franse Edith Cresson. Zij had onderzoeksopdrachten gegeven aan vrienden en kennissen: een duidelijk voorbeeld van vriendjespolitiek. Aangezien de Europese Commissie echter als college opereert en verantwoordelijkheid draagt en Cresson weigerde de eer aan zichzelf te houden, dreigde het Europees Parlement de voltallige Commissie naar huis te sturen. Onder die druk trad het hele college in maart 1999 af. Verder kreeg het Europees Parlement het ook voor elkaar dat de nieuwe Commissievoorzitter, Prodi, toezegde individuele kandidaten te vragen op te stappen indien ze niet voldeden. Bovendien kreeg het Europees Parlement dankzij nieuwe verdragen een grotere rol bij de benoeming van de Commissievoorzitter.
In de praktijk betekent dit dat alle kandidaat-commissarissen eerst drie uur lang gehoord worden door leden van het Europees Parlement. Hun kritiek op de Italiaanse kandidaat leidde er de vorige keer, vijf jaar geleden, toe dat deze werd vervangen. Pas daarna gaf het Europees Parlement het groene licht voor de voltallige Commissie. Ook deze keer worden de kandidaten stevig aan de tand gevoeld. De kandidaat voor begrotingscontrole en fraudebestrijding bleef naar onze mening veel te vaag. We hebben ons oordeel dus opgeschort: hij zal eerst duidelijkere toezeggingen moeten doen over een betere controle op Europese uitgaven. De kandidaat voor landbouw daarentegen kwam ondanks voorafgaande kritiek ongeschonden door zijn hoorzitting, door in verschillende talen blijk te geven van gedegen kennis en grote affiniteit met landbouw en platteland.
Natuurlijk brengt deze aanpak ook verantwoordelijkheden voor parlementariërs met zich mee. Partijpolitiek heeft hier geen plaats. Kandidaten moeten op kennis en kunde beoordeeld worden en eventuele kritiek moet degelijk onderbouwd zijn. Dankzij goede samenwerking slaagt de CDA delegatie in het Europees Parlement erin bij vrijwel alle hoorzittingen aanwezig te zijn. Wij hebben straks dus een goed beeld van de kandidaten en kunnen een afgewogen keuze maken. Zoals u dat van ons gewend bent.