Op bezoek in Papendrecht en Sliedrecht - Main contents
Vandaag zijn we als fractie op bezoek in Papendrecht en Sliedrecht. Voedselbank, onderwijs, bedrijfsleven, alles komt aan bod. Maar we starten in de raadszaal van Papendrecht, waar Arie zijn oude vak mag oppakken. Les geven aan een klas kinderen. Leukste vraag? "Wat is het meeste geld dat jullie hebben uitgegeven..."
En leg dan eens uit aan een groep 10 jarigen hoeveel 220 miljard is. 220 met negen nullen was er eentje zo slim. Keurig. En daarna hebben we met zijn allen even leuk bijgepraat over de politiek in Papendrecht. Mooi om te zien hoe samengewerkt wordt, ook met een eigen wethouder, binnen de raad in een economische erg belangrijk gebied. Want Sliedrecht en Papendrecht liggen zodanig dat de ontsluiting via weg en water uitzonderlijk veel bedrijvigheid heeft gecreëerd. Vooral in de scheepvaart, aannemerij en weg- en waterbouw. Daarom is het, reizend vanaf Nijkerk waar ik Esmé heb opgehaald, een bijzondere ervaring om vanuit een landelijke blik vanaf de snelweg dat landschap te zien veranderen in een bijna aaneengesloten industrieterrein.
Na de eerste kennismaking zijn we in drie groepen opgesplitst: Joel en Ed zijn naar een onderwijsinstelling geweest, Cynthia en Esmé naar de voedselbank en Arie en ik zijn naar De Gebroeders De Koning geweest. Een bedrijf dat vooral bezig op het gebied van weg- en waterbouw. Zou is die prachtige stalen spoorbrug met betonnen aanbruggen en constructie over de A12, vlak voor het Prins Clausplein, van hen. Nou dat kent iedereen wel denk ik zo. Naast een introductie over wat ze daar maken, hebben we stevig doorgesproken over het MKB versus de grote aannemerij, het aanbestedingenbeleid van de Rijksoverheid, Rijkswaterstaat en ProRail. Wat opvalt is toch een verschil met wat we in het coalitieakkoord wilden, en zoals het uitpakt. Elders staat hier ook een bericht over op de website. Daarom zijn deze werkbezoeken ook zo belangrijk: zien hoe het in de praktijk werkt, met wat in oorsprong goed bedoelt is door de politiek. We zullen daar nog even over door moeten praten. Want het kan niet zo zijn dat de regels zo strak worden opgesteld dat per saldo alleen maar de grote bedrijven in aanmerking kunnen komen voor de opdrachten van het Rijk.
Een discussie die daar vaker over gaat is of lokale aannemers wel voor opdrachten van de eigen gemeenten in aanmerking kunnen komen. Je mag wel de sport sponsoren lokaal, maar ziet daar maar moeilijk wat van terug. Dan moet er ineens breed aanbesteed worden. Ik weet ook wel dat het allemaal veel ingewikkelder is, met name ook door de Europese regels. Misschien is dat aanbestedingenbeleid toch niet helemaal zo handig als we dat nu hebben ingericht…
En ja, dan natuurlijk ook nog even op de werf kijken van het bedrijf. De geur van olie, staal, hier ook veel beschoeiingschout. Het blijft fantastisch.
ernst