Een onrustig weekje - Main contents

Er zijn wel eens weekjes die rustiger verlopen. Deze week veel onrust. Vooral over onderwerpen als Irak en Afghanistan. Opvallend hoeveel emotie er bij deze onderwerpen kan loskomen. Over het rapport van de commissie Davids wist het kabinet uiteindelijk dinsdagmorgen met een reactie naar buiten te komen. Het wachten is nu op een besluit over Afghanistan. De opvattingen over wat daarin wijsheid is lopen helaas nogal wat uit elkaar. Toch zal er een keer een knoop moeten worden doorgehakt.

Uitgaande van het gegeven dat de regering regeert en de Kamer controleert, is het kabinet allereerst aan zet. Het lukt me nog met mijn fractie om op dat moment te wachten. Het vraagt wel om enige zelfbeheersing.

Wat doe je als coalitiefractie in dit soort weken? Allereerst wordt er veel gepraat. In de fractie (deze week een extra fractievergadering gehad), met onze woordvoerder Joël Voordewind (zowel van Defensie als van Buitenlandse Zaken), in de coalitie (de contacten tussen Hamer, van Geel en mij zijn onverminderd goed), en van tijd tot tijd is er ook contact met de eigen bewindspersonen. Dat laatste gebeurt vooral tijdens het zogenoemde bewindspersonenoverleg (bpo) op donderdagavond. Ik heb geen enkele behoefte om op hun stoel te gaan zitten. Je kunt wel wat gedachten en gevoelens uitwisselen. Ik hecht zeer aan zuivere verhoudingen in dit soort situaties. Het zou wel fijn zijn als er een keer een besluit valt. Dit lange wachten is voor niemand goed. Maar dat besluit zal wel in het kabinet genomen moeten worden. Wie weet wat de komende week ons weer gaat brengen.

Ondertussen gaat het 'gewone' kamerwerk onverminderd door. Onze Kamerleden zijn druk met van alles en nog wat. Ik blijf het geweldig vinden om hen zo aan het werk te zien. Soms vliegen ze van het ene naar het andere overleg. Veel werk wordt niet eens door de buitenwereld opgemerkt. Al kreeg Esmé Wiegman deze week veel aandacht tijdens het debat over de twintig weken-echo. Wat triest dat er zo weinig steun in de Tweede Kamer is bij dit soort onderwerpen. In de coalitie staan we op dit soort momenten helemaal alleen. Geen reden om niet te blijven vechten voor de beschermwaardigheid van het leven.

Vrijdag ben ik met de complete fractie op werkbezoek geweest in Papendrecht en Sliedrecht. Dat was de moeite waard. Fijn om te zien hoe ons lokale ChristenUnie-mensen het waarderen dat we hen komen ondersteunen. In Papendrecht bleek een oud-huisgenoot uit mijn studententijd al jaren raadslid voor de ChristenUnie te zijn. Zo ontmoet je weer eens iemand.

Maandag heb ik nog opname gehad voor Andries Radio, het wekelijkse radioprogramma van Andries Knevel. Dat was leuk om te doen. Het gesprek, over de gemeenteraadsverkiezingen, wordt volgende week zaterdag uitgezonden.

Maandagavond en dinsdagochtend was ik op het NOS-Journaal te zien met een reactie op het veto van de PvdA over bezuinigingen op onderwijs. Nu gaan mijn gedachten in eerste instantie daar ook niet naar uit, maar we hadden wel met elkaar in de coalitie afgesproken het heroverwegingsproces niet onnodig te belasten met allerlei blokkades. Inmiddels ligt er van zowel CDA als PvdA al weer heel wat op de weg. Dat schiet niet op.

Dinsdagavond heb ik in het programma Standpunt Café commentaar gegeven op de kabinetsreactie op het rapport van de commissie Davids. Andere verzoeken van de media heb ik naast me neergelegd. Ik had die avond ook nog een bijeenkomst van mijn gebedsgroep in de agenda staan. Dat ging uiteindelijk voor.

Deze week een paar interviews afgegeven. Onder meer voor een plaatselijke krant in Zwolle. Eddy van Hijum, Esmé Wiegman en ik zijn ooit raadslid in Zwolle geweest. Wij mochten met de raadsverkiezingen in het vooruitschiet iets zeggen over die tijd en ook hoe we één en ander nu ervaren. Leuk om te doen.

Donderdag een interview aan het Nederlands Dagblad gegegeven, dat vandaag gepubliceerd is. Ik heb naar buiten gebracht dat ik - na een langdurig en in een aantal opzichten niet eenvoudig denkproces - me weer beschikbaar heb gesteld voor de nieuwe kandidatenlijst van de ChristenUnie. Fijn om te zien wat voor reacties ik inmiddels op dat besluit heb gekregen. Nu maar afwachten wanneer die verkiezingen zijn. Ik ga nog steeds voor mei 2011.

Arie Slob