Tegen je verlies kunnen - Main contents

De Eerste Kamer heeft gisteren het wetsvoorstel affectieschade verworpen. Dat gebeurde, naast tegenstemmen van onder meer de VVD-fractie, ook door toedoen van de fractie van het CDA. Duidelijk was dat minister van Justitie en Binnenlandse Zaken Ernst Hirsch Ballin, om het met dat mooie Engelse eufemisme te zeggen, 'not amused' was. Het was niet de eerste keer dat hij in de Eerste Kamer een wetsvoorstel zag sneuvelen. Ook toen toonde hij zijn aperte ongenoegen. Eigenlijk vreemd. Als je een wetsvoorstel aanvaard krijgt, de felicitaties van de Kamer in ontvangst nemen, ook van degenen die tegengestemd hebben. Maar als 'jouw' wetsvoorstel verworpen wordt, onmiddellijk bozig wegbenen.

Wij praten in ons democratische stelsel voortdurend over winnaars en verliezers, over overwinningen en nederlagen. Maar winst en verlies zijn in een democratie een kwestie van het moment, een kwestie van tijd. Het bijzondere van de parlementaire democratie is dat je de ene keer wint, de andere keer verliest. Dat je de ene keer aan de macht bent, dan weer in de oppositie zit. En daar komt in een tweekamerstelsel als het onze dan nog bij dat zo op zijn tijd een wetsvoorstel in de Tweede Kamer aanvaard wordt en dat je dan toch in de Eerste Kamer nee verkocht krijgt. Soms zelfs terwijl jouw geestverwanten in de Tweede Kamer ja hebben gezegd en hun collegae in de Eerste Kamer nee zeggen.

Ongetwijfeld zal in CDA-kringen wel nagesproken worden over het stemgedrag van de Eerste Kamerfractie bij de stemming over het wetsvoorstel affectieschade. Laat de minister dan wel zijn zegeningen tellen. Hij heeft de afgelopen jaren meermalen na de aanvaarding van wetsvoorstellen de felicitaties van de Eerste Kamer in ontvangst mogen nemen. Hij wordt bovendien door de senatoren - mag ik zeggen, van zo ongeveer alle politieke gezindten - gewaardeerd om zijn kennis van zaken en de wijze waarop hij het debat voert. Accepteer dan gewoon dat het een keer niet lukt. Laat zien dat je ook tegen je verlies kunt.