Voorzitter, - Main contents

Voorzitter,

Het UWV gaat de re-integratietrajecten selectiever en efficiënter inzetten. Mooi, dacht ik, eindelijk, want re-integratie is duur, terwijl de effectiviteit te wensen overlaat. Maar nu blijkt dat het jaarbudget op is, terwijl het jaar nog geen 100 dagen oud is. Dat roept een heleboel vragen op. Van selectief en efficiënt gebruik maken lijkt in ieder geval geen sprake te zijn. Hoe zit het wat dat betreft met de controle door deze minister?

De crisis zorgt voor extra werklozen. Het UWV zet veel geld in voor re-integratie, in 2009 vooral voor kortdurig werklozen, zo blijkt, met een relatief goede kans op de arbeidsmarkt. Heeft het UWV dit in 2010 ook gedaan? Waarom richt het UWV zich vooral op deze groep? Bemiddelt het UWV niet vooral voor langdurig werklozen? Dat was toch de bedoeling? Dat hebben wij toch gevraagd? Heeft het UWV deze koers zelf aangepast, of heeft de minister dat samen met het UWV gedaan? Waarom schakelt het UWV de uitzendbranche niet veel meer in voor kortdurig werklozen?

Ik kom bij de effectiviteit en de aandacht voor de gevolgen van minder re-integratiegeld. Wat zijn hiervan de effecten op de uitstroom uit de WW? Wat is de reactie van de minister op de opmerking van econoom Van der Klaauw dat minder re-integratie geen ramp is? Onderschrijft de minister de conclusie uit diens onderzoek dat externe re-integratie voor kortdurig werklozen een negatief effect heeft op de uitstroom uit de WW? Gaat de minister de effecten zorgvuldig evalueren?

Het opmaken van een jaarbudget binnen 100 dagen getuigt van slechte sturing. Kan de minister toelichten waar dit budget aan is uitgegeven? Aan wie is het geld precies uitgegeven? Er wordt nu extra geld binnen het UWV gevonden, maar waar gaat het UWV op bezuinigen? Wat zijn hiervan de consequenties? Een deel van de kosten wordt doorgeschoven naar volgend jaar, maar is dat wel verstandig, nu de werkloosheid in 2010 nog extra oploopt? Of gaat de minister het budget voor volgend jaar weer ophogen? Kan de minister aangeven waar de ophoging van het budget op is gebaseerd? Is het budget toereikend voor de rest van het jaar? Wordt het geld alleen nog ingezet voor langdurig werklozen? Op welke manier wordt het budget gecontroleerd? Is deze slechte sturing op meer plekken in de organisatie aan de orde?

Al deze vragen moeten worden beantwoord. Al deze vragen duiden erop dat ik 2005 terecht heb gevraagd om de re-integratietaken bij een activeringsloket van de gemeenten onder te brengen, in het verlengde van de Wet werk en bijstand, zodat de controle effectiever en efficiënter kan plaatsvinden, maar bovenal omdat werkzoekenden dan één loket hebben waar ze terecht kunnen en hulp kunnen krijgen.