Morgen weten we meer - Main contents
Het is een spannende tijd. We werken hard aan het verkiezingsprogramma en ondertussen loopt het Kamerwerk wel met minder debatten door. Intussen veel gesprekken met maatschappelijke organisaties die hun input willen geven voor het verkiezingsprogramma. Ook heerlijk om ‘s avonds wat meer thuis te zijn en te helpen bij het huiswerk van mijn tieners. Tenslotte zijn we een gezinspartij. Ook is het spannend vanwege de onzekerheid rondom de nieuwe kandidatenlijst voor de Tweede Kamer. Wie komt waar te staan en wat verandert er in vergelijking met 3 jaar geleden? Ook spreek ik aardig wat mensen buiten de zittende Kamerleden die gesolliciteerd hebben en in afwachting zijn van hun plek op de lijst. Morgen zal de lijst gepresenteerd worden.
Dit weekend viel mijn oog ineens op de site van de EO, waarop stond dat Femke Halsema vond dat de EO discrimineert. De EO wil namelijk alleen christenen aannemen. Dat mag niet van Halsema want dat is voor haar een niet ter zake doend feit. “Als mensen toch sympathiek staan ten opzichte van je doelstelling, is dat toch voldoende”, zei Halsema. De vraag is of dit voor haar ook geldt als het om de nieuwe kandidatenlijst van GroenLinks gaat. Sympathieke club, maar zou er niet op stemmen, maar wil er wel voor in de Kamer? Deze persoon lijkt me geen schijn van kans maken. Hij of zij zal toch een levenshouding moeten hebben die overeenstemt met de doelstellingen van de partij. Dus levenshouding toch maar wel relevant, mevrouw Halsema?
Vandaag veel mediareacties op de Kamervragen die collega Esmé Wiegman en ik aan de minister van Volksgezondheid hebben gesteld over het onderzoek onder 15 jarige meisjes naar baarmoederhalskanker. Er is onduidelijkheid of het DNA van de meisjes 15 jaar blijft opgeslagen en waar dat voor nodig is? Ik vond de reactie vandaag van het RIVM nog geen voldoende helderheid geven. Eens kijken of de minister dat wel kan geven morgen tijdens het mondelinge vragenuurtje.
Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Spirit, een jeugdzorgaanbieder in Amsterdam. Ik had bij het TV-programma Netwerk vorige week gezegd dat ik me verbaasde over de klacht dat men nu al geen nieuwe pleegzorgouders meer kan betalen. Dit terwijl de minister drie maanden geleden net een subsidie heeft uitgekeerd voor de komende 2 jaar via de stadsregio. Een goed en verhelderd gesprek gehad met de Raad van Bestuur. De vraag naar pleegouders neemt nog steeds toe en het budget niet. Nee, dat is lastig in deze tijden van economische crisis. Ik had hen opgeroepen meer in te zetten op preventie en op pleegouderschap in plaats van de kinderopvanghuizen die veel duurder zijn en veel verder afstaan van een gezinssituatie. Men wees mij erop vandaag dat men al jaren inzet op minder kindertehuizen en meer pleegzorg, maar dat nu wel het einde was bereikt en dat preventie ook zijn grenzen heeft. Bij sommige gezinnen zul je jarenlang intensieve gezinszorg nodig hebben. Ik gaf ze gelijk, maar ben er ook van overtuigd dat we toch nog veel te winnen hebben als we sneller te weten komen als het gezin het alleen niet redt om vervolgens sneller opvoedingsondersteuning te geven, zodat voorkomen kan worden dat het van kwaad tot erger gaat. In Amsterdam staan de nieuwe Centra voor Jeugd en Gezin echter nog maar in de kinderschoenen. Men kent hier de ouder en kind centra, maar die zijn niet gericht op tieners. Die ommezwaai moet dus nog plaatsvinden in Amsterdam. De Parlementaire werkgroep Jeugdzorg zal begin mei met zijn rapport naar buiten komen na een reeks van hoorzittingen in de Kamer. Samen met de toekomstplannen van Rouvoet voor de Jeugdzorg ligt er dan genoeg materiaal om als Kamer knopen door te hakken hoe het beter moet in de jeugdzorg en hoe we het ook betaalbaar kunnen houden. Nu besteden we jaarlijks 3 miljard aan de jeugdzorg.
Intussen ben ik bezig om contacten te leggen voor het echtpaar Boonstra, leiders van een weeshuisproject die vorige week plotseling Marokko zijn uitgezet. Het enige wat ze willen is herenigd te worden met hun 6 pleegkinderen. Maar de Marokkaanse overheid wil niet langer dat christenen zorgen voor verstootte en weeskinderen in Marokko. Een hele trieste zaak. Hopelijk kunnen mensen van Marokkaanse afkomst met invloed in Marokko hen helpen terug te keren. Zij en ik hebben hiertoe een oproep gedaan bij Pauw en Witteman vorige week. De eerste contacten zijn gelegd. Zien wat eruit komt.
Tot volgende week.
Joël