Ze praten weer - Main contents

Afgelopen weekend kwamen in Bonn voor het eerst sinds de mislukte klimaattop in Kopenhagen de onderhandelaars weer bij elkaar. Het werd een therapeutische sessie om onderlinge frustraties uit te spreken. Het geruzie over kleine, procedurele zaken laat zien dat nog veel te veel wantrouwen heerst. Daarnaast lijken de Verenigde Staten hun dubieuze rol in het proces van de klimaatonderhandelingen niet te veranderen. Europa moet dan ook niet langer afwachten wat de Verenigde Staten in petto hebben, maar zelf het goede voorbeeld stellen.

Geen bindend akkoord in Mexico

VN-klimaatchef Yvo de Boer gaf al aan dat er dit jaar bij de grote klimaattop in Mexico geen bindend klimaatakkoord komt. Groot probleem is dat de VS geen vervolg willen op het huidige klimaatverdrag, het Kyoto-protocol. Het Kyoto-protocol eindigt in 2012 en is nooit geratificeerd door de VS. De ontwikkelingslanden willen juist wél een vervolg op het Kyoto-protocol.

Europa moet eens ophouden om zo aan de VS te blijven plakken. We moeten ons veel meer gaan richten op de landen die wél willen in plaats van eeuwig te wachten totdat de VS een stap zet. Daarnaast moeten we zelf het commitment tonen om het vertrouwen terug te winnen van de ontwikkelingslanden.

Dat vertrouwen kunnen we terugwinnen door ervoor te zorgen dat de beloofde financiering voor ontwikkelingslanden er ook daadwerkelijk komt. Deze financiering was al toegezegd voordat de top in Kopenhagen begon, maar Europa blijft wachten en heeft de toegezegde steun nog niet omgezet in klinkende munt.

De Verenigde Staten zijn geen ontwikkelingsland

De Verenigde Staten waren de grote boosdoener in Bonn. De VS hebben aangegeven hetzelfde behandeld te willen worden als ontwikkelingslanden. Dat is natuurlijk absurd. Ze hebben de grootste historische verantwoordelijkheid als uitstoter van CO2. Daarnaast moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten te dragen. Hoe kunnen we aan Brazilië verkopen dat het aan dezelfde eisen moet voldoen als de VS?

Een onlangs gelekt en vertrouwelijk document toont de communicatiestrategie van de Obama-administratie voor de klimaatonderhandelingen. Hierin staat dat de VS de verwachtingen van een bindend klimaatakkoord willen temperen en de voordelen van een dergelijk akkoord willen afzwakken. Niet een bindend klimaatakkoord, maar de perceptie dat de VS actief betrokken zijn bij de VN-klimaatonderhandelingen zou het doel zijn.

Het effect van die communicatiestrategie zien we nu al. In verschillende nieuwsberichten staat al dat ‘experts’ zeggen dat we toe moeten naar een minder ambitieus doel of naar een niet-bindend akkoord. Landen zouden al ‘heel veel’ doen zonder een bindend akkoord. Maar op deze manier houden we de deur wagenwijd open voor dubbeltellingen en is er geen enkel mechanisme om landen aan te spreken wanneer zij zich niet aan hun doelstellingen houden. Europa moet laten zien dat haar pijlen nog steeds zijn gericht op een bindend klimaatakkoord voor alle landen.

Deze blog verscheen al eerder op Zin in Europa, de weblog van GroenLinks in het Europees Parlement.