Koeienkoppen in Giurgiu - Main contents

tijdens het werkontbijt met Nederlanders die zakelijk actief zijn in Roemenie geeft een ondernemer een voorbeeld van geinstitionaliseerde corruptie: de belastingdienst controleert veel en je kunt deze controles afkopen. Dat terwijl de belastingdruk in Roemenie laag is: een flattax van 16%! Een andere ondernemer vertelde dat grotere bedragen verplicht per bank moeten worden betaald. Hij had een groot bedrag contant betaald en dat kwam uit tijdens een controle. De boete die hij hiervoor kreeg, mocht hij niet per bank overmaken, maar wilde de controleur contant hebben! Ondanks deze berichten, gaven allen aan dat er vooruitgang is en dat er vele businessmogelijkheden zijn in Roemenie. Het geeft juist een voorsprong door nu te investeren en als eerste de moeilijkheden te overwinnen. Vervolgens gingen we naar het parlement in het gigantisch grote paleis en spraken met parlementsleden van de commissie Europese Zaken. De voorzitter was nog een ouderwetse oost-Europeaan. Hij beantwoordde vragen met ellenlange monologen en de rest van zijn commissie zat er bij en kreeg geen kans iets te zeggen. Op een gegeven moment zei deze voorzitter dat er Roemeense gebiedeen zijn die nog niet in Roemenie liggen! ( hij doelt waarschijnlijk op Moldavie)

's Middags met een busje richting Giurgiu. Deze stad ligt zuidelijk van Boekarest op de grens met Bulgarije. Het landschap is vlak met uitgestrekte landbouwgronden zonder boerderijen. Dorpjes onderweg liggen in een lintbebouwing langs de hoofdweg. Zijwegen zijn niet geasfalteerd en overal transport met paard en wagen. We bezoeken eerst een rundveebedrijf met een Nederlandse bedrijfsleider. Een jonge vent, die uitstekend Roemeens spreekt en een bedrijf runt dat nu 220 dieren kent en doorgroeit naar 600 koeien. De koeien komen alleen buiten tijdens de droogstand. Temperatuurverschillen zijn enorm. In de winter tot -30 graden en in de zomer tot +45 graden! Erg veel koeien hadden geen oormerk in. Ik vroeg hiernaar en hij zei dat de oormerken van slechte kwaliteit zijn, snel uitvallen en dat het erg lang duurt als je nieuwe bestelt. Oormerken mogen alleen door een dierenarts worden ingebracht. Identificatie staat aan de basis van een goede dierziektebestrijding, dus dit punt verdient aandacht. Ik vroeg hem hoe de veterinaire infrastructuur is. Hij heeft een vaste dierenarts, een priv'e dierenarts in het dorp. Daarnaast heeft hij nog een vaste dierenarts als knecht in dienst voor 250 Euro per maand en een zesdaagse werkweek. Daarnaast komt regelmatig een overheidsdierenarts langs. Ik vroeg hem wat er gebeurt als een koe dood gaat op het bedrijf. Als dat gebeurt moet hij de kop van de koe afsnijden en met die kop naar het regionale dierziektelaboratorium gaan! Het kadaver wordt opgehaald, maar dat kan wel eens een week duren, hetgeen zeker in de zomer geen pretje is. Veel boeren schijnen hun dode dieren dan ook op het erf te begraven. Hij vertelde dat hij bij het dierenlab. een boer tegenkwam met drie koeienkoppen op de achterbank van zijn Dacia Logan ( het favoriete Roemeense automerk!)

Dit lijkt me niet de gewenste methode om verspreiding van dierziektes tegen te gaan. Na dit bedrijf bezochten we nog een bedrijf met 40 koeien. De ons begeleidende voorzitter van de Roemeense boerenbond vertelde dat dit voor Roemeense begrippen al een erg groot bedrijf is. De koeien zagen er prima uit, maar blijven ook op dit bedrijf altijd binnen. Op het modderige erf speelden een paar biggen zonder enig oormerk in. Kippen liepen overal tussen door. Op de terugweg naar Boekarest vroeg ik of we nog zouden kunnen stoppen bij een klein boerenbedrijf. In het eerstvolgende dorp stopten we en werden vriendelijk ontvangen door een boerenfamilie die 4 koeien onder een houten afdak achter het huis hadden staan. Zo ziet 80% van de Roemeense boerenbedrijven er uit. Deze koeien zijn dus zomer en winter buiten! Deze boer gaf aan dat hij door de steeds strenger wordende veterinaire regels zo niet door kan gaan. Hij heeft geen ruimte om een stal te bouwen die minimaal 250 meter van zijn huis moet staan en stopt volgend jaar met het houden van koeien. In Roemenie staan 860.000 boeren geregistreerd die in het bezit zijn van een melkquotum. Dat is meer dan er in de rest van de EU geregistreerd is! Maar dit aantal bestaat dus voor 80% uit boeren met een zeer klein quotum en velen zullen er het komende jaar mee stoppen. We rijden weer terug naar Boekarest en ik zit 's avonds naast Atilla Kelemen, de voorzitter van de commissie landbouw van het parlement. Hij is collega dierenarts en ik vraag hem naar de oormerken en de koeienkoppen. Hij erkent het probleem van de oormerken en is verbaasd over de koeienkoppen. In zijn regio haalt de dierenarts bij een dode koe een stukje verlengd ruggemerg uit het kadaver voor onderzoek op BSE. Kennelijk heeft de dierenarts in Giurgiu wat nascholing nodig!