Kosovo - Main contents

Voorafgegaan door Italiaanse carabinieri die met twee Rangerovers, zwaailichten en gillende sirenes alle Kosovaren de berm indrukken, rijdt onze bus naar het regeringsgebouw van Kosovo. De bus wordt bestuurd door een Franse militair. Overal zie je militairen en politie agenten van allerlei Europese nationaliteiten. Voor het regeringsgebouw wapperen Kosovaarse, Europese, Amerikaanse en Albanese vlaggen. Binnen worden we naar een zaal gebracht waarin een enorme tafel is geperst. Daar zijn ze hier goed in: enorme tafels waar 40-50 mensen aan kunnen zitten. We spreken ruim een uur met president Sejdiu, een vriendelijke professor. Het grote doel van de president is lidmaatschap van de NAVO en de EU en liefst zo snel mogelijk. Daarna gesprek met een afvaardiging van het Kosovaarse parlement.Het parlement heeft 120 leden en hiervan zijn 10 plaatsen toegewezen aan de Servische minderheid en 10 aan de andere minderheden ( Roma en Bosniaks). 33% van het parlement wordt ingevuld door vrouwen.Tijdens een lunch vertelt een Kosovaars parlementslid me zijn verhaal. Hij is 30 keer gevangen gezet en diverse malen gemarteld. Hij heeft verkrachtingen gezien. 13 leden van zijn familie worden nog vermist. Maar hij haat de Serven niet en zegt hen vergeven te hebben. Er worden nu nog 2000 Kosovaren vermist en tijdens de oorlog zijn tussen maart 1998 en juni 1999 12000 Kosovaren gedood! Dat vertellen de Serven niet als ze woedend zijn over de onafhankelijkheid van Kosovo! 's Middags spreken we met de vice premier Kuci en daarna met Guldimann, ambassadeur van de OSCE, Rossin ( UNMIK), Reeve ( EUPT) en Feith, de international civilian representative en de vertegenwoordiger van de EU.

Cruciale data zijn 11 mei ( Servische verkiezingen) en 15 juni( Kosovaarse Grondwet treedt in werking). 's Avonds eet ik een hapje met Margriet Struijf, hoofd van het kantoor in Pristina voor Nederland. Net voordat het donker werd, liet ze mij de plek zien net buiten Pristina waar in 1389 de slag van het Merelveld heeft plaatsgevonden. De Serven zijn hier verslagen door de Ottomanen. Op deze plek hield Milosevic in 1989 zijn beruchte nationalistische toespraak waarmee alle ellende voor de Balkan begon. Met de gevolgen van deze toespraak worstelen we nog steeds. Het wordt donker en daarbij trekken zich ook nog donkere regenwolken samen. Op deze plek staat een grote herinneringstoren en het voormalige slagveld is nu met prikkeldraad afgezet. De plek wordt bewaakt door Slowaakse militairen. Ik hoor een merel zingen en in de verte zie ik de lichtjes van Pristina aangaan. Morgen naar Mitrovica.....