Walvis en Alzheimer - Main contents
Gisteravond was er een debat over de walvisjacht, het tweede in één maand. Ik ben tegen de walvisjacht zoals iedereen in de Kamer. Ook de minister is tegen de walvisjacht. Je kunt van mening verschillen over de manier waarop je hetzelfde doel wilt bereiken en dat kan tot emotionele debatten leiden. Ik interrumpeerde de woordvoerder van de PVV en dat leidde tot een nogal grove reactie, correct reageren door voorzitter Ernst Cramer ( CU ) en een woest wegbenen van kamerlid Graus. ongetwijfeld komen hier vele versies op. U kunt een film van deze actie zien op www.dumpert.nl ( bij search voert u 'ormel' in)
Voor de correcte weergave hieronder de bewuste woordenwisseling uit het stenogram van de Kamer:
de heer Ormel (CDA): mag ik de woorden van collega Graus zo verstaan dat hij voor handhaving van de huidige situatie is? Zegt hij dat het of de huidige situatie is, of een totale afstraffing, op de vingers tikken, blokkades, economische strafmaatregelen voor Japan en andere landen? Is dat de keuze waar hij voor staat? Zijn dat de twee smaken van de PVV?
de heer Graus (PVV): Ik zal het precies zeggen. Mogelijk is de heer Ormel een beginnend lijder aan Alzheimer. Ik zal het nog een keer oplezen....
de voorzitter: mijnheer Graus...
de heer Graus ( PVV): ..verzoekt de regering onmiddellijk tot actie over te gaan...
de voorzitter: mijnheer Graus...
de heer Graus(PVV): .. tegen deze malafide praktijken door Japan kenbaar te maken...
(de voorzitter schakelt de microfoon van de spreker uit)
de voorzitter: neen, mijnheer Graus. U mag uw termijn afmaken maar ik sta u niet toe dat u een collega op deze manier aanspreekt.
( de spreker verlaat het spreekgestoelte en de Kamer)
de voorzitter: Ik schors de vergadering voor een enkel moment.
De vergadering wordt enige ogenblikken geschorst.
de voorzitter: Mijnheer Graus. Wilt u alstublieft even terugkomen in de Kamer?
(stilte)
de voorzitter: De heer Graus heeft de vergadering verlaten.
het woord is aan mevrouw Ouwehand.
Tot zover.
Ik trek het me niet persoonlijk aan, maar vind het bijzonder jammer dat mijn collega, die ik vandaag tijdens stemmingen weer gezien heb en toen ik hem tegenkwam in een gang ook goedendag heb gewenst, niet even iets hier over tegen mij heeft gezegd. Verder vind ik dit kwetsend voor mensen die deze diagnose te horen hebben gekregen, voor de familie en vrienden van mensen die dement zijn. maar vooral vind ik dat we in de Kamer - en dat ben ik geheel met collega Remkes eens - niet alles maar kunnen zeggen. Goed dat hij er op wijst dat ongebreidelde vrijheid van meningsuiting niet wenselijk is. Liberale bezinning! Hoe kunnen ouders hun kinderen verantwoordelijkheidsgevoel en respect voor anderen bijbrengen als in de tweede Kamer dit soort voorbeelden worden gegeven? Vrijheid van meningsuiting gaat hand in hand met verantwoordelijkheid nemen en respect. Ook en juist in de Kamer !