Operatie van een hond

Source: H.J. (Henk Jan) Ormel i, published on Monday, June 11 2007.

Vandaag was een thuiswerkdag. Dat betekent memo's voorbereiden voor de fractie over orgaandonatie en Europa, heel veel stukken lezen, stapels wegwerken en ploeteren door de e-mailbox. Ik heb mijn achterstand ( met hulp van mijn medewerker Bastiaan van Vliet!) kunnen terugbrengen tot 240. Maar een dag thuis betekent ook dat ik altijd even ofwel langs een boer uit mijn voormalige dierenartsenpraktijk ga, ofwel langs de praktijk zelf. Op deze manier hoor ik uit eerste hand wat er leeft en hoe Haagse politiek landt in de Gelderse Achterhoek. Welk kamerlid kan onaangekondigd via de keukendeur naar binnen om aan te schuiven aan de koffietafel? Vandaag besloot ik om een kop koffie te gaan drinken op mijn oude praktijk. Er gaan geen 14 dagen voorbij zonder dat ik even langs de praktijk ga! In de wachtkamer zaten enkele oude bekenden en het weerzien was hartelijk. Ook mijn trouwe assistente en mijn geweldige collega waren er. En dan is het net of je niet weg bent geweest! Toch ben ik alweer 5 jaar kamerlid. het was druk en mijn collega vroeg of ik hem wilde helpen. Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik trek direct een operatieschort aan.Ik geniet als ik weer kan opereren. Het mooie van dierenarts is de combinatie tussen denk- en doewerk. Het is ook een geruststellende gedachte dat ik een echt vak beheers. Als politicus moet je er voor waken afhankelijk te worden van de politiek. Nu ik dit schrijf, kan ik de geur van de operatiehandschoenen, vermengd met ontsmettingsmiddel, nog ruiken aan mijn handen. Heerlijk !