Toespraak Nebahat Albayrak op Dag van de Arbeid in Tilburg - Main contents

Source: N. (Nebahat) Albayrak i, published on Saturday, May 1 2010.

Laat ik beginnen u te danken voor de mogelijkheid om juist op deze dag, hier bij u in Tilburg te mogen zijn. In deze topstad heeft u laten zien hoe het moet. U heeft laten zien wat het is om echt naar mensen te luisteren, de problemen te herkennen en ze vervolgens op te lossen. U heeft laten zien voor wie de PvdA politiek bedrijft. U bent altijd dicht bij die mensen gebleven. En, de Tilburger heeft u daarvoor beloond. U bent daarmee een voorbeeld geworden voor het hele land, en ik hoop dat u dat resultaat op 9 juni weer zult behalen. Sterker nog, ik hoop dat we op 9 juni in alle steden en dorpen van Nederland het Tilburgs voorbeeld zullen volgen!

Klik hier voor onderstaande toespraak in PDF-formaat.

'Partijgenoten, Goedemorgen.

De Dag van de Arbeid is een moment waarop sociaaldemocraten in Nederland en in de wereld terugblikken op het verleden. Op de strijd voor de achturige werkdag, de strijd voor het kiesrecht, de strijd voor een gelijke spreiding van kennis macht en inkomen. Maar 1 mei is ook de dag waarop we naar de wereld van vandaag kijken. En dit jaar meer dan ooit.

Wij stellen ons de vraag hoe onze idealen zich verhouden tot onze inzet en onze wereld van vandaag. En hoe de wereld van morgen anders en vooral ook beter kan. Voor de PvdA is het helder: Iedereen telt mee! In ons land telt iedereen mee, wordt niemand aan zijn lot overgelaten en krijgt iedereen een eerlijke kans. Daar staat tegenover dat iedereen die mee kan doen, ook mee moet doen.

Want iedereen is nodig, iedereen moet in staat zijn het beste uit zichzelf te halen. Dat maakt onze economie sterker, onze vrijheid groter en ons land prettiger. Daarvoor is een politiek nodig die problemen benoemt om ze op te lossen, die verschillen aan de orde stelt om ze te overbruggen.

Dus wil de Partij van de Arbeid:

Eerlijk delen, daadkrachtig hervormen Crisis en vergrijzing vragen om daadkrachtige maar vooral ook eerlijke hervormingen. De financiën moeten op orde maar we willen ook banen behouden en kwetsbare mensen beschermen. en we hebben bewezen dat dat wij dat kunnen.

Een jaar geleden, toen duidelijk werd dat we het ver het coalitieakkoord niet gingen redden. Er moesten aanvullende plannen komen. Het CDA wilde onder druk van de VVD, toen al fors bezuinigen. Wouter Bos, gesteund door alle wereldeconomen, drong aan op niet bezuinigen tijdens de crisis maar juist investeren om werkloosheid, en vooral jeugdwerkloosheid, te voorkomen. Dat wij nu de laagste werkloosheid van Europa hebben is geen toeval!

En ook onze kinderen verdienen goede zorg en een fatsoenlijke oude dag. Daarom bezuinigen we het kwetsbare economische herstel niet kapot, vragen we de grootste bijdrage van de hoogste inkomens en ontzien we de middeninkomens. Gelijke kansen voor iedereen Iedereen moet het beste uit zichzelf kunnen halen. Daarom willen we de beste scholen en goede banen. Kinderen mogen niet opgroeien in achterstand, oudere werknemers niet aan de kant komen te staan. Voor álle Nederlanders geldt dat je toekomst telt en niet je afkomst. Iedereen verdient een eerlijke kans.

Prettig samenleven We werken aan mooie wijken met betaalbare huizen en veilige straten. Iedereen moet meedoen, door de taal te spreken en bij te dragen aan een prettige buurt om in te leven. Mensen voelen zich pas echt thuis als ze zich veilig voelen. Overlast en criminaliteit worden daarom aangepakt.

Partijgenoten,

Onze strijd voor een fatsoenlijk bestaan voor iedereen is actueler dan ooit, maar de context is sterk veranderd: de mondiale economie met haar kansen en risico’s is de realiteit voor ons allemaal geworden. En overal waar ik kom - in Nederland en daarbuiten- stellen mensen dezelfde vragen...

Zal ik over een paar maanden nog steeds werk hebben? En hebben mijn kinderen in de toekomst nog steeds de mogelijkheid om te studeren? Krijgen ze de kans om hun talenten te ontplooien? En kan ik nog genieten va een pensioen en goede zorg als ik oud ben?

Vragen zoals die honderd jaar geleden ook werden gesteld.

Maar... in de wereld wereld van nu, waarin zowel werk als werknemer héél anders zijn geworden, werken de oude ideeën over sociale zekerheid en arbeid onvoldoende.

Want de traditionele zorgen van de blanke fabrieksarbeider waar we onze sociale zekerheid omheen gebouwd hebben -werkloosheid, arbeidsongeschiktheid en ouderdom- , zijn de laatste decennia aangevuld met nieuwe zorgen.

Zorgen die niet alleen blanke fabrieksarbeiders treffen, maar ook andere groepen: vrouwen, jongeren, flexwerkers en nieuwe Nederlanders.

We leven in een wereld waarin vrouwen én mannen werken. Een wereld die individueler wordt en steeds meer flexibiliteit van ons vraagt.

Een wereld die ons confronteert met drie prangende vragen: Welke risico’s zijn er in deze nieuwe tijd? Hoe combineren we werk met zorg voor kinderen of ouderen?

Hoe houden we zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk actief?

Op die fundamentele vragen biedt de pvda een antwoord door keuzes te maken die bij deze tijd passen. Wij bieden een perspectief dat náást betaalde arbeid ook zorg- en maatschappelijke taken waardeert. Dat is goed voor u en voor onze kinderen. We moeten kortom een visie schetsen voor een nieuwe generatie werknemers. Een nieuwe generatie werknemers die leeft in een wereld waarin het zorgen voor onze kinderen en voor onze ouderen minstens zo belangrijk is als het verrichten van betaalde arbeid. Het is daarom tijd dat wij hierin onze gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen.

Dit hebben we al gedaan door in de afgelopen jaren de voorzieningen voor kinderopvang flink uit te breiden, maar dat is slechts een eerste stap.

Zoals we in de afgelopen eeuw gezamenlijk verantwoordelijk hebben genomen om de traditionele zorgen - werkloosheid, arbeidsongeschiktheid en ouderdom - van een collectief antwoord te voorzien, zo zullen we nu de nieuwe zorgen moeten ondervangen door ook hiervoor onze voorzieningen op orde te brengen. Alleen zo kunnen we ervoor zorgen dat we ook onze kinderen de toekomst kunnen bieden die de huidige tijd van hen vraagt.

Vrienden,

Ik ben opgegroeid op Rotterdam-Zuid. In een gezin met hard werkende ouders, mijn vader in de steigerbouw, mijn moeder in de vleesverwerkende industrie en de Van Nelle fabriek. Met 7 kinderen was het een uitdaging om rond te komen.

Maar om een ding hebben mijn ouders zich nooit zorgen hoeven maken: de betaalbaarheid en de kwaliteit van het onderwijs van hun kinderen. Ik heb op openbare scholen gezeten waar alle basis is gelegd voor het kunnen pakken van de kansen die ik kreeg.

Toen mijn ouders allebei ernstig ziek werden hebben wij, de kinderen, ons op onze beurt geen zorgen hoeven maken over de betaalbaarheid en de kwaliteit van de zorg die zij kregen. Die vanzelfsprekendheid wil ik de huidige en toekomstige generaties ook bieden.

En of Nederland de keuzes maakt die dat kunnen garanderen, daar gaan deze verkiezingen over. Wat bepaalt je kansen in dit land: waar je woont of hoe rijk je ouders zijn, of wie je bent en je bereidheid om mee te doen, je armen uit de mouwen te steken en jezelf en Nederland de toekomst in te helpen...

Voor die toekomst van onze kinderen gaan we op 9 juni naar de stembus.

Want we mogen onze verworvenheden niet voor lief nemen. Want nog altijd is het lijntje tussen voor- en tegenspoed, tussen een zonnige en een donkere toekomst, soms flinterdun. Dit was zo in 1886, in 1900 en dat is nog steeds zo.

En als we niet oppassen, dan wordt het lijntje tussen voor en tegenspoed, onder druk van de enorme bezuinigingen, de komende jaren alleen maar dunner.

Want wat moet de jong gehandicapte, die door een subsidieerde baan weer volop meedoet in de samenleving, doen wanneer de subsidie op haar baan wordt stopgezet? Wat moet de oudere werknemer doen wanneer door een versoepeld ontslagrecht hij of zij op straat komt te staan en het verder maar moet uitzoeken? En wat doet de werknemer in de bouw, die ziek aan de kant staat, wanneer door meer marktwerking in de zorg goede zorg een stuk duurder wordt?

Juist voor deze mensen, mensen die het moeilijk hebben en kwetsbaar zijn, is het zo belangrijk dat we blijven strijden voor een fatsoenlijk bestaan voor iedereen.

De opdracht die we ieder jaar op 1 mei, de Dag van de Arbeid, weer in herinnering roepen.Niet alleen voor de mensen die het voor de wind gaat, de winnaars van de huidige tijd maar juist voor de mensen die het moeilijker hebben of zullen krijgen.

Dat is de PvdA, dat is onze agenda voor de toekomst van Nederland! Ik dank u wel.'

Hier kan je je commentaar kwijt

Reacties

Lees alle reacties op dit artikel. Om zelf te reageren dient u javascript aan te zetten in uw browser.

Nu op pvda.nl