Campagne: maar wie luistert er… - Main contents

We zitten midden in de campagne. Voor ons als Kamerleden best gek dat we zo druk zijn, maar elkaar tussendoor niet even spreken. De gezamenlijke start van de week op dinsdagochtend is er even niet. Een vluchtige tweet, een snelle sms of kort telefoontje: de moderne techniek helpt ons hollen. En weg zijn we, naar onze volgende activiteit.

Op zich is het wel leuk om via twitter te zien waar iedereen heen vliegt. En dan blijkt dat de campagne zoals we die voeren op heel veel plekken in Nederland tegelijkertijd zich afspeelt. En soms in de uitersten van ons land: gisteren zat ik in Brabant, maar was de tour in Groningen. Alle mogelijke activiteiten worden uit de kast getrokken. Met de campagnebus als onze grootste flyer die we maar uit de kast konden trekken. Ik blijf het een prachtig ding vinden.

Veel discussies op de TV en radio leveren weer stof tot nieuwe discussies op. Vanwege mijn eigen activiteiten kan ik ze niet allemaal volgen op TV, maar leuk is dat waar je komt mensen het wel gevolgd hebben en erover beginnen. En vaak met hele positieve opmerkingen over André, en ja dan ben ik best trots. Op hem dan. Ik heb zelf een paar kleine stukken gezien en dat is dan toch veel door elkaar heen praten. En niet alleen in de “herendebatten” maar ook de dames kunnen er wat van. Het is een stijl van discussiëren die ik niet mooi vind. Want wie kan er door al dat gekakel nou horen wat er gezegd wordt? En zal de kijker zich daar nu juist niet vanaf keren. Op twitter zag ik commentaar voorbij komen van iemand die zei dat hij het wel graag spannend wilde zien. Maar als je door elkaar praat wat is daar dan spannend aan?

Ik moet zeggen dat ik meer effect zie in de discussies één-op-één met mensen. Op straat (dus niet tussen twee folders door, maar echt even elkaar spreken) of tijdens de werkbezoeken. Je kan dan ook beter inhoudelijk vertellen wat ons programma Vooruitzien nu eigenlijk meebrengt. En waarom we bepaalde keuzes maken. Zoals gisteren in Brabant over de intensieve veehouderij, of over nut en noodzaak van een verbeterd openbaar vervoer. En dan merk je dat er geluisterd wordt. Niet naar gekakel, maar naar argumenten.

Stevige debatten met inhoud: schitterend. De mensen bereiken met de boodschap van de ChristenUnie: dat is de echte opgave. Want er valt veel te kiezen, vooral voor Christelijk-Sociale politiek. Op negen juni!

ernst