De Kater - Main contents

Weet je wat het is met katers? Dat je ze meestal weg kan drinken met twee glazen water en twee paracetamolletjes. Maar de kater van de grote PVV durf ik niet weg te drinken met een heel pakje paracetamol, dan blijf ik er in denk ik.

Ik twitterde donderdagochtend dat ik in een conservatiever Nederland was wakker geworden. Een medetwitteraar reageerde: en ik in Limburg. Nu ga ik daar graag fietsen, daar niet van, maar met mijn twittervriend vraag ik me af waar de Limburgers nou zo tegen protesteren. Want veel PVV-ers hebben een signaal willen afgeven. Wat voor signaal? Dat ze bij België willen horen? Dat die Hollanders allemaal in Limburg moeten wonen om de krimp tegen te gaan? Dat de mijnen weer open moeten? En wat vinden al die Limburgers die niet op de PVV gestemd hebben? Hoe voelen ze zich vandaag?

Ik moet veel denken aan die scene van Van Kooten en de Bie, waarin ze met de Tegenpartij Nederland in handzame stukken opdelen, zodat iedereen bij gelijkgezinden kan wonen. Ook een speciaal stukje land Allochtonie.

Ik zou nu niet graag in de schoenen van Mark Rutte staan. Hij is een lieve linkse jongen, maar wat zal hij een partij Sudoku moeten spelen om tot iets van een eenheid te komen. Het cynische is dat Rutte nu Cohen’s missie, de boel bij elkaar houden, moet gaan uitvoeren.

Ik ga maar eens op sollicitatiesabbatical. Es kijken waar ik me verder dienstbaar kan maken. Zal ik weer columnist worden? Of weer het onderwijs in? Onderzoek gaan doen naar de sociaaldemocratie in de 21e eeuw? Moet ik mijn stukken anoniem publiceren? Blijkbaar hoeven we in het land van Wilders en zijn gordijnstemmers niet meer van elkaar te weten wie we zijn.