Demonstreren in Sheich Jarrah - Main contents

Elke vrijdag wordt er gedemonstreerd in Sheich Jarrah, een Palestijnse wijk in Oost-Jeruzalem, dat ten prooi is aan de permanente pogingen om geheel Palstijns Jeruzalem te ‘judaiseren’.

Er is en scala aan methoden voor ontworpen: het omsingelen van Oost-Jeruzalem door nederzettingen waarmee het deel van de Palestijnse hoofdstad is afgesneden van het achterland de West-Oever, steeds hogere en stringentere eisen stellen aan de inwoners van Oost-Jeruzalem waar ze aan moeten voldoen om hun recht om er te wonen, een soort verblijfsvergunning, te kunnen behouden: ze moeten bewijzen dat het ‘centrum van hun leven’ in Jeruzalem is. Dat wil zeggen dat ze dreigen hun verblijfsvergunning te verliezen als ze op de Westoever werken, of enige tijd afwezig zijn geweest. Wie eenmaal is uitgeschreven kan niet meer terug. Nu is ook een wet in de maak waarbij inwoners, ook als de familie er al vele generaties woont, wanneer ze de verkeerde politieke opvattingen hebben - zo worden nu Jeruzalemieten die lid zijn van Hamas met deportatie bedreigd - naar Gaza, waarvan steeds duidelijker wordt dat die is ingericht als de openluchtgevangenis voor ‘ongewenste’ bevoking. En er worden Palestijnse huizen afgebroken, omdat ze niet zouden passen in het bestemmingsplan, omdat er een ‘algemeen’ (lees:joods) belang is, om er vervolgens ‘alleen voor joden’ gebouwen neer te zetten. Ook zijn er behoorlijk extremistische kolonisten actief die huis voor huis proberen de Palestijnen er uit te treiteren en het huis dan zelf te bezetten: ‘bevrijd’ voor ‘het jodendom’. De etnische zuivering, want dat is het, gaat sluipenderwijs. Enige tijd geleden werden een paar Palestijnen uit hun huis gezet, en kampeerden op straat. De demonstratie die toen ontstond is uitgegroeid tot een wekelijkse happening, het aantal mensen dat meedoet is steeds groter geworden, en het is vooral verheugend dat er bekende Israeli’s aan deel nemen, zoals Avram Burg, eens voorzitter van de Knesset, en de bekende schrijver David Grossman. De Palestijnse families die op straat waren gezet, natuurlijk, een paar Palestijnse jongens verdienden wat shekels met het verkopen van sinaasappels, water en ijsjes. En aan de overkant hingen wat soldaten en politieagenten, klaar om in te grijpen. Er zijn in het afgelopen jaar 125 mensen gearresteerd, het hoort er bij, zegt een activist.

Gisteren zag ik er tot mijn plezier oude veteraan Michael Warschawsky weer, die me vertelde dat de beweging gelukkig weer groeit, tegen de vreselijke verrechtsing in, en ik zag Menachem Klein, ook een bekende. Veel jongere activisten, maar ook knoestige veteranen, een groep christenen van de World Council of Churches, een groep spanjaarden die met een bus waren gekomen - ook de internationale solidariteit groeit. En in de massa mensen ook Loes Kleijn, uit Nederland. Fijn om bijgeweest te zijn.