Dagboek Kopenhagen: klimaat express - Main contents

Morgenavond vertrek ik met een delegatie van kamerleden naar Kopenhagen, waar we de finale van de onderhandelingen over het nieuwe klimaatverdrag zullen bijwonen. Vanaf woensdag bericht ik over mijn ervaringen ter plekke. Nu alvast een opwarmertje (…): de rondrit met de klimaat express van afgelopen zaterdag.

demonstratie van Greenpeace bij de vorige klimaattop van Poznan

Het was alweer vroeg uit de veren na mijn bezoek aan Hoogeveen de avond ervoor. Om 11 uur vertrekt de klimaatexpress uit Amsterdam voor een rondrit door Nederland, waarbij de eindbestemming Utrecht pas na zes uur bereikt wordt, na tussenstops in Haarlem, Rotterdam, Breda, Den Bosch, Nijmegen en Arnhem. Op de stations worden we ontvangen door lokale milieuactivisten en milieuwethouders. Oud-PSP-actievoerder Wilbert Willems blijkt inmiddels wethouder in Breda, hij biedt me een overzicht aan van bureaucratische regels waar gemeenten onder zuchten die iets proberen te doen op het gebied van energie en klimaat: “Mag dat een onsje minder?” Ik doe mijn best, Wilbert.

Op de meeste stations staan ook SP-leden die een flyer “Een beter klimaat begint in Den Haag” uitdelen, de verkorte versie van een artikel dat ik onlangs samen met SP-senator Eric Smaling en Agnes Kant schreef. Onze boodschap: trek niet alleen een grote broek aan in Kopenhagen, maar zorg vooral voor een overtuigend klimaatbeleid in eigen land, dat hand in hand gaat met een verduurzaming van onze energievoorziening en economie in brede zin.

In de trein is er ook volop tijd om met andere reizigers te praten. Zoals met Henk Voormolen, directeur duurzamer ondernemen van cateraar Albron. Ook hij vindt dat klimaatbeleid niet los gezien kan worden van een bredere duurzaamheidsagenda. In de cateringwereld heb je het dan over zaken als biologisch geteelde voeding, fair trade en het verminderen van de hoeveelheid verpakking.

Daarna kwam ik terecht in de coupé van dichter Martin van den Esschert, die een groot aantal gelegenheidsgedichten gecomponeerd heeft ter gelegenheid van de klimaattop. In tegenstelling tot bij veel collega’s draait het bij Martin niet alleen om de vorm, maar ook om de inhoud. Die laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Na wat gedichten voorgelezen te hebben stapte hij over op Balkenende-moppen, die hij verzamelt.

Willem Smelik van Meewind vertelt me over de poging van deze vereniging om op coöperatieve basis windmolens op de Noordzee te gaan bouwen, waarbij de opbrengst gaat naar de huishoudens die samen de investering gedaan hebben. Het idee is dat er op deze manier minder geld aan de strijkstok van allerlei tussenpartijen blijft hangen. Klinkt goed.

Een andere medereiziger is Jim Bowes, oprichter van het bedrijfje GreenGraffiti. Hij heeft een briljant idee gehad op het gebied van milieuvriendelijke reclame: zoek een vieze stoep uit; maak een mal waarin je reclameboodschap is uitgespaard; spuit met een hogedrukspuit de stoep schoon ter plekke van de uitsparingen; zie daar een reclame waar niets aan te pas is gekomen behalve wat water en een beetje stroom, en die na een week of twee vanzelf weer verdwenen is.

Internationale klimaatonderhandelingen zijn knap ingewikkeld en vaak ook frustrerend. Het is daarom goed te weten dat er naast deze papieren realiteit ook een échte realiteit is, waar mensen zich wel iets bij kunnen voorstellen, die direct zichtbaar resultaat hebben. Het zou goed zijn als de Nederlandse regering daar ook eens wat meer op zou inzetten.

Lees hier alle artikelen over de klimaatconferentie in het dossier klimaatconferentie Kopenhagen