Demonsteren in Amelisweerd - Main contents

Het jaar is amper begonnen, maar de eerste demonstratie heeft al weer plaatsgevonden. De Vrienden van Amelisweerd hadden opgeroepen tot een demonstratieve wandeling door het prachtige landgoed aan de rand van de stad Utrecht, dat opnieuw onder vuur ligt van de asfaltboeren van Rijkswaterstaat. 400 mensen trotseerden het miezerige weer en werden toegesproken door actievoerder van het eerste uur Jos Kloppenborg en boer Van Dijk.

Amelisweerd/Rhijnauwen was medio jaren zeventig het toneel van harde acties tegen de aanleg van een autoweg dwars door het gebied. De tegenstanders organiseerden zich in de Vrienden van Amelisweerd. Uiteindelijk is de snelweg A27/A28 er toch gekomen, zij het na bijna twintig jaar vertraging en de nodige concessies op het gebied van de inpassing. Het achtbaans verkeersriool ligt zo’n beetje in mijn achtertuin en zorgt voor een constante achtergrond-ruis als je ’s zomers de ramen open hebt staan.

Maar acht stroken zijn wat Camiel Eurlings betreft nog niet genoeg: nu dreigt het “regionale verkeer” in het gedrang te komen. Onlangs opperden de spindoctors van het ministerie dat de landgoederen nu ook nog aan de oostzijde doorsneden moeten worden voor een nieuwe verbindingsweg. Dat zou de doodsteek zijn voor de ecologische en recreatieve waarde van het gebied, dus de verontwaardiging is groot.

Mijn inschatting is overigens dat dit proefballonnetje slechts is opgelaten om de aandacht af te leiden van de werkelijke doelstelling van de wegenlobby: het verbreden van de A27/A28 ter hoogte van de huidige tunnelbak. Na de storm van verontwaardiging wordt straks “de concessie gedaan” om dan maar de bestaande autoweg te verbreden, in ruil voor het schrappen van de nieuwe Amelisweerdroute.

Maar dan moeten de tegenstanders verder hun mond houden.

Wat mij betreft komt die verbreding van de A27/A28 er evenmin. Als 2×4 stroken asfalt nog niet genoeg zijn, kan je je beter afvragen of er iets mis is met je mobiliteitsbeleid en ruimtelijk-economisch beleid. De concentratie van de commerciële dienstverlening in de regio’s Utrecht-Amsterdam-Schiphol heeft geleid tot een enorme extra pendel naar en druk op de woningmarkt in deze gebieden. Dat zet de leefbaarheid enorm onder druk. Ondertussen worden andere regio’s economisch leeggezogen, met eveneens kwalijke maatschappelijke effecten. Het zou daarom voor de hand liggen om over te stappen op een beter gespreide ruimtelijk economische ontwikkeling. Als dat gecombineerd wordt met verbetering van het openbaar vervoer kunnen we het houden bij acht stroken asfalt in mijn achtertuin. En mocht ik dan toch de auto willen nemen, dan heb ik ook nog twaalf stroken asfalt in mijn zijtuin (de A12) en vier stroken asfalt in mijn voortuin (de Waterlinieweg=voormalige autoweg naar Amersfoort) tot mijn beschikking…

UPDATE 21-1, 20:27

Op 27 januari a.s. om 13:45 uur overhandigt de Utrechtse Natuur en Milieufederatie op het Plein voor de Tweede Kamer 15.000 handtekeningen aan de kamercommissie Verkeer en Waterstaat tegen de plannen voor nóg meer asfalt rond Utrecht en Amersfoort. Nog niet getekend? Doe dat hier alsnog.

Als lid van de commissie V&W ben ik aanwezig bij de aanbieding van de petitie.