“Modernisering geluidbeheer” institutionaliseert belangenverstrengeling Verkeer & Waterstaat - Main contents

Vandaag startte de behandeling van het wetsvoorstel Modernisering instrumentarium geluidbeleid met de schriftelijke inbreng. De titel dekt de lading niet. In een aantal opzichten zet het voorstel juist een stap terug in de tijd.

Het wetsvoorstel heeft betrekking op de bescherming van omwonenden tegen het lawaai van rijkswegen, drukke provinciale en gemeentelijke wegen en hoofdspoorwegen. Tot nu toe werd die bescherming geregeld in de Wet Geluidhinder, maar door het wetsvoorstel wordt geluidsbescherming tegen verkeer een hoofdstuk van de Wet Milieubeheer. Geen punt.

Belangrijker is de belangenverstrengeling van het ministerie van Verkeer en Waterstaat die in het wetsvoorstel geinstitutionaliseerd wordt. De minister van V&W is verantwoordelijk voor Rijkswaterstaat en Prorail, de beheerders van respectievelijk rijkswegen en spoorwegen. Hij wordt politiek ook vooral afgerekend op het halen van mobiliteitsdoelstellingen. Toch wordt deze minister medeverantwoordelijk voor het vaststellen van de geluidsnormen en zelfs hoofdverantwoordelijk voor een aantal andere zaken die te maken hebben met de bescherming van omwonenden, zoals de monitoring van het lawaai. Dat is natuurlijk volslagen onacceptabel en de Raad van State had dan ook zware kritiek op dit punt. Toch gaat het kabinet ijzerenheinig door op deze toer, dus heb ik daar bij onze inbreng een groot punt van gemaakt.

Een ander zwaar kritiekpunt is het buiten spel zetten van de Tweede Kamer bij het vast stellen van veel normering, criteria voor ontheffingen, uitgangspunten voor de handhaving. Al die zaken worden in lagere regelgeving bekokstoofd door de ministers van VROM en V&W. Ook hier had de Raad van State geen goed woord voor over.

Lichtpuntje is dat het wetsvoorstel de rechtsbasis creeert om bestaande overlastsituaties te saneren, ook als er geen wegverbreding of bouwproject op stapel staat. Maar per saldo dreigt hier de deur wagenwijd opengezet te worden voor nog meer asfalt, ook in situaties waarin de overlast de pijngrens al verre overschrijdt.

Lees hier mijn volledige inbreng: MIL 20100114 INB 32252 SP