Kwantiteit en kwaliteit - Main contents
Tot mijn verrassing blijk ik volgens de parlementaire statistieken vorig jaar de meeste keren mondelinge vragen gesteld te hebben: acht keer. Het vragenuur is iedere week weer een bikkelharde competitie, waarbij er van de 15 tot 25 aanvragen slechts drie tot vier worden doorgelaten. Gemiddeld kom je dan als kamerlid maar één keer per jaar aan de beurt.
Het is dus mooi als je veel vaker een of meer bewindspersonen aan de tand mag voelen. Maar ging de grote kwantiteit ook samen met kwaliteit? Een kleine verantwoording.
het vragenuur zou de parlementaire variant moeten zijn op de zeepkisttoespraak; hier in Leeuwarden bij de landelijke campagne tegen de verkoop van NUON in februari 2009
Mijn eerste vragen van 2009 stelde ik op 13 januari aan minister Van der Hoeven van economische zaken. Sinds 2006 is -op initiatief van de SP- in de wet geregeld dat energiebedrijven huishoudens in de winter niet zonder meer kunnen afsluiten. Dat mag alleen bij evidente fraude of het ontbreken van bereidheid om mee te werken aan schuldsanering. In Almere werden echter een groot aantal gezinnen toch afgesloten door NUON. Hoe kan dat?
Op 3 maart mocht staatssecretaris Huizinga mij uitleggen waarom ze niet alsnog iets gaat doen aan de torenhoge lastenstijgingen bij een aantal waterschappen. De SP toonde dat al in december 2008 aan met haar onderzoek Waterschapslasten: met recht een aanslag te noemen. De conclusies van het SP-onderzoek werden eerder deze week bevestigd door een onderzoek van de Vereniging Eigen Huis.
Op 10 maart ondervroeg ik milieuminister Cramer over het bericht dat zij het proefproject met CO2-opslag onder Barendrecht wil doorzetten, ondanks het verzet van de bewoners en de gemeente. CO2-opslag zou goed zijn voor het klimaat. Dat is zeer twijfelachtig, omdat deze -nog onbewezen- techniek ongeveer 25% extra fossiele energie kost. Meer informatie over ons standpunt vind je in het dossier CCS.
Op 8 september nodigde ik staatssecretaris De Jager van Financiën en minister Van der Laan -de pitbull en de Sint Bernard- uit om ons uit te leggen waarom woningcorporaties die zich uitsluitend richten op ouderenhuisvesting vrijstelling krijgen van de vennootschapsbelasting, terwijl collega-corporaties die ook ouderenhuisvesting realiseren niet -naar rato- vrijgesteld worden. Wat mij betreft wordt de vennootschapsbelasting voor non-profitactiviteiten, zoals sociale woningbouw, helemaal afgeschaft. Maar in ieder geval zouden alle corporaties die ouderenwoningen bouwen hetzelfde voordeel moeten krijgen. De Jager denkt daar anders over: op 9 december schafte hij de aftrek voor de ouderenhuisvesters helemaal af.
Op 22 september vroeg ik aan minister Van der Laan om in te grijpen bij de benoeming van een “kwartiermaker” bij corporatiekoepel Aedes, die blijkens de media drie ton gaat verdienen. Ook dat is weer ver boven de Balkenendenorm. Het geldt van Aedes is afkomstig van de woningcorporaties, dus de huurders draaien op voor dit soort excessen.
Op 29 september voelde ik minister Van der Laan aan de tand over het debakel van de Maastrichtse corporatie Servatius, die voor meer dan €100 miljoen het schip in ging door een onverantwoorde nevenactiviteit: de bouw van een campus voor de universiteit van Maastricht. Van der Laan greep pas in toen het te laat was. Pluspunt: hij zegde toe om te onderzoeken of de top van Servatius aansprakelijk gesteld kan worden voor het échec.
Op 27 oktober ondervroeg ik minister Cramer over haar uitspraak dat ze het “volkomen eens was met James”, tijdens de assemblee van de club van Rome. Internationaal klimaatonderzoeker James Hansen had daar betoogd dat Nederland als de wiedeweerga zijn kolencentrales moet sluiten, willen we serieus werk maken van klimaatbeleid. Onder Cramer worden juist vier nieuwe kolencentrales gebouwd.
op 24 november stelde ik opnieuw vragen aan minister Van der Laan over de wijkaanpak, in bijzonder het probleem dat in voormalige sociale huurwijken waar veel woningen verkocht zijn problemen ontstaan bij groot onderhoud of isolatieprojecten. Een aantal kopers kan of wil niet meedoen en er ontstaan rotte kiezen in de wijk. Directe aanleiding: een artikel in Trouw over de Zuiderzeewijk in Lelystad.
Ook terugkijkend denk ik dat al deze onderwerpen zich prima leenden voor het mondeling vragenuur. Het is ook gelukt om hiermee sommige thema’s hoger op de politieke agenda te krijgen: de speculatieve projecten en overbetaling van corporatiedirecteuren bijvoorbeeld. Ook de lasten van de waterschappen mogen zich inmiddels in de kritische belangstelling van meerdere fracties verheugen.
Helaas kan het heel lang duren eer dat tot concrete resultaten leidt. Zo heeft het vier jaar geduurd eer de klachten over het afsluitbeleid van de energiebedrijven geleid hebben tot een wettelijke bescherming van huishoudens.
Mondelinge vragen geven een klein inkijkje in de politieke agenda van de Kamer. Niet meer en niet minder.