Schakende vrouwen - Main contents

Dat was balen. Terwijl ik zat te soebatten met Eberhard van der Laan, startte in de hal van de Tweede Kamer de parlementaire schaaksimultaan, die dit jaar verzorgd werd door de Bianca Muhren, een speler uit de Nederlandse vrouwen top-5.

De simultaan is het parlementaire aanhangsel van het Corus-tournooi in Wijk aan Zee, dat een aantal grootmeestergroepen van wereldniveau combineert met een groot aantal tienkampen, zeskampen en vierkampen. Dat alles zit broederlijk bij elkaar in één grote sporthal. Een wereldwijd unicum.

Uniek is trouwens ook dat het toernooi al voor de 72e keer georganiseerd is met financiële steun van de Hoogovens. Ook al heeft dat bedrijf inmiddels twee fusierondes achter de rug: ze blijven het oudste schaaktoernooi van Nederland steunen, recessie of niet. Klasse.

Toen ik binnenliep was de simultaan al in volle gang en twee uur later leek het erop dat Muhren het gros van de 28 deelnemers met huid en haar zou verslinden. Een verliespartij en twee remises was de score toen ik vertrok en ik vermoed dat er hoogstens nog één of twee remises bij zijn gekomen.

Sinds de zusjes Polgar durven nog maar weinig mensen vol te houden dat vrouwen niet kunnen schaken. Mocht er in de Kamer nog iemand rond gelopen hebben die dat dacht, dan is die na deze strafexpeditie wel definitief overtuigd van het tegendeel.