Konijnen uit de hoge hoed - Main contents

Maurice de Hond is nooit een van mijn favorieten geweest. Vooral niet als hij me in gebiedende wijs een andere energieleverancier aanbeveelt. Met de nadruk op bevelen. Maar, ik moet zeggen, de laatste tijd kijk ik reikhalzend uit naar zijn optredens in De Wereld Draait Door. Altijd voorzien van zijn digitale toverdoos, waaruit hij de meest fantastische cijfers, staatjes en overzichten tevoorschijn tovert. En wie ben ik dan om de deskundigheid van deze nationale speurhond in twijfel te trekken?

Week na week laten de groeicijfers van de VVD een stijgende lijn zien. En elke week wordt het spannender. Worden we de grootste? Leveren we de premier? Pieken we niet te vroeg? Gaat het niet té goed? In de vaderlandse politiek duren mooie liedjes nooit lang. Maar volgens mij hebben we adem genoeg om deze lofzang tot op het slotakkoord uit te zingen. Uit volle borst.

Binnen de VVD zijn er geen lijken uit de kast, apen uit de mouw of konijnen uit de hoge hoed te verwachten. Zoals overspelige staatssecretarissen, opstappende vice-premiers of wisselende partijleiders. Binnen de boezem van de VVD heerst rust, overzicht en duidelijkheid. Van mensen die elkaar mogen, elkaar liggen en elkaar versterken.

Da’s handig nu dat de landelijke verkiezingsstrijd net is begonnen. Hopelijk blijven we daarin van moddergooien, neersabelen, onderuithalen en afbranden verschoond. Krijgen we een mooie, open en eerlijke strijd. Vanuit het hart en het hoofd, in plaats vanuit de onderbuik. Met open vizier en respect voor elkaar. Wat dat betreft ben ik het volledig met Job Cohen eens.