Jong geleerd - Main contents

Afgelopen week bereikte mijn jongste dochter de cruciale leeftijd van 18 jaar. ‘Kan ik eindelijk auto rijden’, dacht ze. ‘Kan ze eindelijk stemmen’, dacht ik. Want stemmen vind ik zo mogelijk nog belangrijker dan autorijden. Al denkt ze daar compleet anders over.

Of ze de keuze van haar vader gaat volgen kan ik niet beoordelen. Ze luistert al jaren nauwelijks naar me. Maar dat maakt niet uit. Als ze maar gaat stemmen. Want elke niet-uitgebrachte stem is een verloren stem. Jongeren maken deel uit van onze maatschappij en dienen er daarom ook invloed op uit te oefenen.

warme belangstelling

Dat werd me ook duidelijk tijdens een familiereünie dit weekend. Ik mocht me verheugen in de warme belangstelling van ruim 15 stemgerechtigde neefjes en nichtjes. Ik werd bestookt met vragen, opmerkingen, suggesties en verzoeken. Niet allemaal even praktisch, maar dat terzijde.

Ze weten precies wat ze willen, die jongeren. Maar kunnen er vaak geen kant mee op. Politieke partijen nemen hun stem niet serieus. Pikken hun geluid niet op. Gaan met hun toekomstwensen niet aan de haal. Daar laat de Politiek collectief kansen liggen. Die jongeren zijn zo dom nog niet. Ze hebben een ragfijn en kraakhelder wereldbeeld. En hooggestemde toekomstverwachtingen.

luisteren

Het wordt tijd dat politieke partijen deze jongeren serieus gaan nemen. Dat we hun geluid oppikken en hun wensen vertalen. Immers, wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. En als wij beter naar hen luisteren, dan luisteren zij misschien wel beter naar ons. Zit uitgerekend de politiek daar niet op te wachten?