08 september 2010 - Main contents

Had er al wel over getwitterd, maar jullie hadden nog 'n verslagje tegoed van m'n werkbezoek vorige week vrijdag ;-)

Vrijdagochtend bezocht ik met medewerkers Corinne en Yvette het Louis Bolk Instituut, dat onder meer praktijkonderzoek doet naar dierenwelzijn in de melkveehouderij -zoals het bij de koe laten van de kalfjes. Naar schatting zijn er op dit moment zo'n 40 melkveehouders die werken met de zogenaamde familiekudde op hun melkveebedrijf. We bezochten er een in Lunteren, een boer die nog niet zo lang geleden is omgeschakeld naar deze manier van koeien (en kalfjes) houden. 

Bijzonder inspirerend. Je hoeft maar even het liefdevolle contact tussen koe en kalf te zien en je weet hoe wreed het is om moeder en kind zo kort na de geboorte (vaak al binnen 1 dag) van elkaar te scheiden -zoals standaard gebeurt in de melkveehouderij.  

Sja, en dan de voor velen onbekende 'dark side' van de zuivelsector: de kalvermesterij. Om melk te geven moet een melk koe ieder jaar een kalf krijgen. Vaarsjes blijven meestal op het bedrijf waar ze geboren worden, om zelf ook een leven als melkkoe tegemoet te gaan. Stiertjes zijn het overtollige bijproduct: daar hebben melkveehouders niets aan. En dus verdwijnen die, piepjong nog, in de klavermesterij waar ze een maand of 7 tot een jaar op harde, kale vloeren staan tot ze zwaar genoeg zijn om te worden geslacht. Op een ijzerarm dieet, om hun vlees zo blank mogelijk te houden. En van een structureel ijzertekort ga je je ook al niet prettiger voelen...

We bezochten een vleeskalverhouderij in Nijkerk. Foto's volgen zsm....