Reces; vakantie of hard werken? - Main contents

Het is grappig om te merken hoeveel mensen denken dat je in het reces vakantie hebt als Kamerlid.

Of misschien is het niet grappig, maar ernstig. In ieder geval heb ik het, als nieuw Kamerlid, heel prettig gevonden om in deze periode te starten. Immers, de afwezigheid van politieke besluitvorming en vergaderingen (uitgezonderd natuurlijk de bijeenkomsten waarvoor de Kamer is teruggeroepen van het reces), biedt de mogelijkheid om inhoudelijk volop in je nieuwe portefeuille te duiken. Extra bijzonder zijn natuurlijk deze zomer de onderhandelingen geweest, die altijd bezig waren in het gebouw naast dat van de Tweede Kamer.

Als nieuwe VVD woordvoerder voor de langdurige zorg heb ik me vooral verdiept in de praktijk van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (de AWBZ) en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Natuurlijk was veel niet helemaal nieuw, maar het bleek wel zeer nuttig om veel werkbezoeken te doen en vele sleutelfiguren uit het veld te spreken.

Onder meer was ik in Rotterdam, Zeist en Goes. In Rotterdam bezocht ik de Bouman stichting die daar op zoek is naar zwerfjongeren om ze weer een perspectief te bieden. Ook was ik bij het zogenaamde ‘pension voor uitgezworven zwervers”. De afgelopen jaren is veel geïnvesteerd om mensen van de straat te halen en ze opvang te bieden; zelfs mensen die meer dan 30 jaar op straat hebben geslapen, accepteerden zo uiteindelijk een dak boven hun hoofd, met de bijbehorende structuur. In Zeist was ik bij een verzorgingshuis dat als hotel was opgezet. De manager kwam niet uit de zorg, maar uit het hotelwezen. En dat zag je direct bij binnenkomst. Er is veel behoefte aan ruimte voor ondernemerschap bij zorgaanbieders, waarmee ze in willen en kunnen spelen op de behoefte aan diversiteit bij patiënten en ouderen. Bijzonder was ook het bezoek aan het activiteitencentrum in Goes, waar dagbesteding en begeleiding werd geboden. Maar al te makkelijk heeft men het in het maatschappelijk debat over de bingo waar mensen naar toe zouden gaan. In werkelijkheid gaat het natuurlijk om het bijspijkeren en weer aanleren van allerlei vaardigheden die bij mensen verloren zijn gegaan door beperkingen of door ziekte. Bij het maken van kaarsen bijvoorbeeld, gaat het bij het verkruimelen van de was om het oefenen van je fijne motoriek. En dat plaatst alles weer in een heel ander maatschappelijk perspectief.

Deze en alle andere ervaringen hebben me heel erg geholpen in korte tijd flink veel verdieping en verbreding aan te brengen op de kennis die nodig is om de uitdagingen waar de zorg voor staat te beantwoorden.

Mijn ervaringen in Zuidplas, en daarvoor Nieuwerkerk, blijken een stevig fundament om verder op te bouwen. Ik hoop en verwacht dan ook regelmatig bij activiteiten in Zuidplas aanwezig te zijn. En als u opmerkingen of suggesties heeft, dan hoor ik die graag. Mijn emailadres is t.venrooy-vanark@tweedekamer.nl