weblog zaterdag 4 oktober 2008 - Main contents

Jorrit Linders en Stephan Stegweg halen mij thuis op. Robert heeft een stevige verkoudheid aan de crèche overgehouden, die ik inmiddels ook heb overgenomen. Stephan koopt bij onze buurtdrogist een heel arsenaal aan medicijnen. We rijden naar Arnhem/Wolfheze waar de Partijraad wordt gehouden. Hier komen Prinsjesdag en de tegenbegroting van de VVD en het beginselprogramma aan bod.

Tussen beide programma-onderdelen is voor Toine Manders en mij een uur ingeruimd voor debat. Toine heeft bij het ANP aangegeven dat hij geen problemen heeft met Europarlementariërs, die in de Straatsburgweek op de vergadervrije vrijdag toch het aanwezigheidsregister tekenen en daarmee een presentiegeld van ruim € 200 ophalen. Ik ben het daar hartgrondig mee oneens. Paul Lieben van Elsevier wijdt een blog aan de uitspraken van Toine op www.elsevier.nl. Dit soort publiciteit kun je missen als kiespijn. Net als het extra EP-pensioen, waarvan de bijdrage van de onkostenvergoeding wordt afgetrokken, is tekenen op vrijdag blijkbaar niet illegaal, maar wel oliedom. Als politicus moet je sober zijn en niet altijd de beste deal voor jezelf willen regelen, zelfs als dat volgens de letter van de wet mag. Dat geldt ook voor de heren en dames uit de financiële sector. Dat geldt voor de politiek. Eerst het algemeen belang, dan het landsbelang, dan het bedrijfsbelang, dan wel partijbelang en dan pas het eigen belang. Een hoge positie vergt terughoudendheid en voorbeeldgedrag. Dat mag ouderwets lijken, maar is voor mij nog altijd een gouden gedragsregel.

Jeannette Baljeu, wethouder in Rotterdam en bestuurslid van de Europese Partij van Liberalen en Democraten (ELDR), is met Laila Driessen en Monique Boskma een van de beste presentatoren van de afgelopen 12 debatten die Toine en ik inmiddels achter de rug hebben. Ze houdt ons kort en laat vooral de zaal aan bod komen. Vrouwelijke presentatoren horen zichzelf ook minder graag praten en ze maken zichzelf minder snel het middelpunt van het debat dan hun mannelijke collega’s. Gezellig tijdens de lunch met oude bekenden bijgepraat. Mijn verkoudheid was dankzij de medicijnenshot van Stephan een te overkomen probleempje. Dan terug naar Den Haag, waar ik met Ineke en Robert boodschappen ga doen. We koken met zijn drieën. Robert is weliswaar pas 2,5 jaar oud, hij kookt driftig mee.