weblog zaterdag 11 oktober 2008 - Main contents
De eerste zaterdag zonder verplichtingen ligt voor mij. Robert is onze natuurlijke wekker. Hij heeft heerlijk in zijn nieuwe piratenbed geslapen.
Al om 08.00 uur telefoon van Reijer Zwaan van NOVA. Ik ken Reijer via de Democratische Conventie waar wij elkaar medio augustus ontmoetten. Reijer meldt mij dat de premier van de Oostenrijkse deelstaat Karinthië, de rechts-radicale politicus Jörg Haider, bij een auto-ongeluk is omgekomen. NOVA wil graag van mij een reactie voor de camera. Ik besluit dat te doen. Ineke gaat met Robert in de “zonder-dak-auto”, onze oude Saab Cabrio volgens Roberts eigen idioom, naar de stomerij. Rond 12.00 uur arriveert de NOVA-ploeg. In onze achtertuin wordt mijn commentaar opgenomen. Voor zijn gezin en familie is het dodelijk ongeval van Haider natuurlijk tragisch, maar politiek gezien zullen we hem niet missen. Medio juli 1993 werd de toenmalige partij van Haider, de FPÖ, tijdens de Executieve van de Liberale Internationale (LI) te Tallinn (Estland) gedwongen onze wereldwijde liberale organisatie te verlaten. Vele jaren had de VVD zich ervoor ingezet dat de onder Haider radicaliserende FPÖ uit de liberale gelederen verwijderd zou worden. Frits Bolkestein, destijds vice-president van de LI, Henk Talsma, destijds penningmeester van de LI, Wim van den Berg, destijds algemeen secretaris van de VVD en de opeenvolgende internationaal secretarissen in het hoofdbestuur van de VVD Ton Struick van Bemmelen, Jan Dirk Blaauw en ondergetekende hebben zich voor deze uitstoting hard gemaakt. Wij stonden daarin lange tijd alleen. Jörg Haider bezocht reünies van voormalige leden van de Waffen SS, liet zich lovend uit over diverse aspecten van het Derde Rijk en keerde zich tegen legaal in Oostenrijk verblijvende buitenlanders en de Sloveense nationale minderheid in Karinthië. Met zo’n partij wilden wij niet in de Liberale Internationale zitten. Uiteindelijk tekende zich in de LI een meerderheid voor uitstoting af. Hierop kozen Haider cs in Tallinn het hazenpad. Dat heeft Haider niet geschaad. Hij zag ons als burgerlijke conservatieve politici die hem hinderlijk ter verantwoording riepen. De Oostenrijkse kiezer strafte Haider niet af, maar beloonde hem in 1999 met een grote verkiezingsoverwinning. De FPÖ vormde daarop in 2000 met de christen-democratische ÖVP onder leiding van kanselier Wolfgang Schüssel een coalitieregering. Haider bleef buiten de regering, maar de Europese Unie reageerde ontzet. Er kwamen strafmaatregelen. Deze heb ik als jong Europa-woordvoerder in de Tweede Kamer steeds veroordeeld. De Oostenrijkse regering dreigde geen inbreuk te maken op de in de EU geborgde mensen- en burgerrechten. Dan passen dus ook geen sancties, hoe negatief wij Haider en diens partij ook beoordeelden. Oostenrijk werd zeer onrechtvaardig behandeld.
Haider stapte na interne controverses in 2005 uit de FPÖ en richtte daarop de Alliantie voor de Toekomst van Oostenrijk (BZÖ) op en behaalde tezamen met zijn oude partij FPÖ bijna 30% van de stemmen in de onlangs gehouden parlementsverkiezingen. Haider heeft zijn land alleen maar schade opgeleverd en geen enkele oplossing. Haider onderhield nauwe banden met Jean-Marie Le Pen (Front National, Frankrijk), Filip Dewinter (Vlaams Belang, België), Alessandra Mussolini (Alleanza Nazionale, Italië), Umberto Bossi (Lega Nord, Italië), Saddam Hussein (Irak) en Saif Gaddafi (Libië). Dat zegt voldoende. Ik heb Haider éénmaal ontmoet. Ik vond hem een wat plastic-achtige, hoffelijk-afstandige politicus. Een wolf in schaapskleren. Ik ben er trots op dat de VVD al zeer vroegtijdig het gevaar Haider heeft onderkend en ernaar heeft gehandeld. Hierna heerlijk in Sorghvliet, het park van het Catshuis, met Robert en Ineke in de nazomerzon gewandeld. Daarna een mooie entrecote bij mijn favoriete slager gekocht en met Ineke en Robert gegeten. TV gekeken, met mijn vader gebeld (we gaan morgen langs) en met Ineke bijgepraat.