Final Countdown - Main contents
Woensdag 3 juni begint met campagne-overleg en daarna Stand.nl over het bezoek van de Dalai Lama aan Nederland. Ik vind dat premier Balkenende en dus Nederland zich in deze kwestie uiterst kwetsbaar heeft opgesteld. De Nederlandse regering had zelf moeten bepalen door wie de Dalai Lama had moeten worden ontvangen. Punt!
Nu heeft Balkenende in het openbaar aangegeven dat de mogelijke negatieve reacties door China van doorslaggevende betekenis zijn geweest bij het besluit om de geestelijk leider van het door Beijing onderdrukte Tibetaanse volk niet door de premier zelf te ontvangen.
Er zou zelfs overleg met China hebben plaatsgevonden. Volgens Balkenende zou Beijing bij de ontvangst van de Dalai Lama door de Nederlandse regeringsleider, zoals dat eerder in Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en Denemarken het geval is geweest, Nederland met sancties treffen. Bij een ontvangst door minister van Buitenlandse Zaken Verhagen zou Beijing iets minder kwaad worden.
Door dit publiek uit te spreken heeft Balkenende Nederland vatbaar gemaakt voor chantage in volgende gevallen van mogelijke controverses met China in de toekomst. Ik heb van de laatste Britse gouverneur van Hongkong, Chris Patten, geleerd dat je de Chinezen niet onzeker tegemoet mag treden. Je moet alles afwegen, je eigen beslissing nemen en dat als vaststaand feit aan de Chinezen laten weten.
Ik heb dat zelf in Beijing een keer toegepast. Ik was een paar jaar geleden in Beijing te gast en werd door een van de vele Chinese vice-premiers ontvangen. Hij viel mij direct aan op mijn contacten met de democraten in het feitelijk zelfstandige Taiwan, dat door China als opstandige provincie wordt beschouwd. Ik vertelde de vice-premier dat ik in Beijing was gekomen om nieuwe vrienden te maken en niet om oude vrienden af te vallen en gaf hem het fictieve Nederlandse spreekwoord mee: “Wie oude vrienden laat vallen voor nieuwe vrienden, heeft wanneer het erop aankomt geen vrienden meer”.
Ik informeerde wanneer het eerstvolgende vliegtuig naar Nederland vertrok omdat ik een discussie over Taiwan en mijn vriendschap met de moedige Taiwanezen niet verder wilde bespreken. De discussie werd, zonder een woord verder aan Taiwan te wijden, verlegd naar de goede contacten tussen China en Nederland op het gebied van de handel en de stedenband tussen mijn geboortestad Rotterdam en Sjanghai. De vraag was of ik “Mayor Brem Pepper” persoonlijk kende. Ik heb uitgelegd dat Bram Peper niet alleen een goede vriend van mij was, maar dat hij met de oud-VVD-minister Neelie Kroes was getrouwd en dat inmiddels VVD’er Ivo Opstelten burgemeester van Rotterdam geworden was. Ik moest denken aan het spreekwoord: “When in Rome, do as the Romans do”. Kortom, wanneer je in China bent, gedraag je dan als de Chinezen en niet als Hollandse polderaar.
In de middag doe ik het tv-programma “Westweek” van Elles de Bruin op RTV West. ADO Den Haag directievoorzitter Dick Vierling spreekt enthousiast over het concert van Kane in het nieuwe ADO-stadion op zaterdag 6 juni. Ik ben een groot voorstander van (pop-)concerten in dit mooie stadion. Goed voor Den Haag, goed voor de liefhebbers en goed voor de clubkas van ADO. We praten ook over het zogeheten “6+5”-plan van de VVD om de eigen jeugdopleidingen van voetbalclubs te stimuleren. Leuk gesprek met Azing Moltmaker, de directeur van het Beatlesmuseum in Alkmaar en groot Beatlesfan. Sporters, popsterren en politici hebben één ding gemeen: ze leven bij de gratie van het publiek. Zelf geloof ik dat er nog een overeenkomst is: sporters, popsterren en politici worden pas echt gewaardeerd als ze ook door grote dalen zijn gegaan en zich weer naar boven hebben geworsteld. Mijn eigen motto is dan ook: geef nooit op! Het publiek houdt niet van zondagskinderen.
Hierna het radioprogramma “Het gesprek van de dag” met Pieter Kuipers, waarin luisteraars kunnen inbellen. Bijna iedere inbeller wil weten wat “Europa” voor hem of haar betekent. Mijn antwoord: als Nederlandse bedrijven door de vrije Europese markt zonder binnengrenzen goed geld verdienen in de andere lidstaten van de Europese Unie, dan leidt dat tot meer werk in Nederland. Zelfs bedrijven die niet direct exporteren profiteren daarvan, net als burgers, die gepensioneerd zijn of bij de overheid werken. Meer winst leidt tot meer belastinginkomsten en dus kunnen de AOW en andere uitkeringen betaald worden en kan de overheid goed functioneren. De Europese markt betekent voor exportland Nederland banen en dus inkomen. De nuchtere Hagenaars weten waar hun boterham belegd wordt.
Hierna met tramlijn 15, net zoals ik gekomen ben, terug naar het Binnenhof. Indische maaltijd met mijn kernteam: Stephan Stegweg, Mark Dijk, Boudewijn Revis, Pim van Strien en Alexander Kolks. Na de sambal, op naar het Haagse Stadhuis. Er volgt een door Ferry Mingelen goed geleid NOS-debat. Kan mijn punten over een vrije markt met open grenzen aan de ene kant en meer Europese samenwerking op gebieden als politie, justitie, immigratie en energie goed kwijt. Zoals dat al in mijn campagne om het lijsttrekkerschap heette: Vrijheid. Veiligheid. Van Baalen! Was erg blij met de uitstekende VVD-opkomst bij het debat. Mijn vrouw Ineke en haar vriendin en collega Maike waren nu mijn grootste supporters. Gisteren in Rotterdam was Ineke met Carlo en Jeroen van het Fonds Slachtofferhulp gekomen. Fantastisch om met de wind in de rug campagne te voeren. Thuis drinken we nog een glas wijn en kijken bij onze zoon Robert, die dankzij de goede zorgen van oppas Margit heerlijk slaapt. ??Radio-interview op BNR met Prem Radhakishun en Rutger Castricum van GeenStijl. Zij gaan op de VVD stemmen. Rutger houdt van mijn aanvallende stijl en het liberale geluid. Prem overweegt Jeanine Hennis of de SP en noemt mij zijn favoriete “bal”. Christaan Weijts twijfelt in NRC Next tussen “Hans of Sophie”: “Mijn verstand zegt Hans, mijn hart schreeuw Sophie!” Weijts lijkt mij een verstandig mens. Dat geeft de burger moed!
Donderdag 4 juni: D-day. Ineke, Robert en ik gaan relatief vroeg stemmen in de Maranathakerk aan de 2e Sweelinckstraat. Toevallig loopt ook buurtgenoot en Volkskrant-journalist Theo Koelé naar binnen. Een stemmer begroet mij met “Je hebt je eerste stem binnen!” De leden en medewerkers van het stembureau bedank ik voor hun vrijwilligerswerk. Dat is echte democratie: als burger het stembureau bemensen! Weer ouderwets met het rode potlood gestemd. Robert mag de stembiljetten van Ineke en mij en van onze vrienden Tom en Esther in de stembus stoppen. Hij is zo trots als een pauw. Wanneer ik hem in zijn groep in de crèche breng, roept hij: “Ik heb op pappa gestemd!” Ik hoop dat ik ooit nog eens op Robert mag stemmen. Ik hoop dat hij, als hij dat zelf wil, ook onze burgers mag vertegenwoordigen. In de gemeenteraad of waar dan ook. Het is een groot voorrecht volksvertegenwoordiger te mogen zijn. Je vertegenwoordigt als burger andere burgers op basis van vertrouwen. Vanavond even na 21.00 uur weten we wat het woord van de burger is geweest. De burger, die vertrouwen geeft en neemt, zo soeverein als de zee, zoals mijn vriend en oud-fractievoorzitter Jozias van Aartsen, nu burgemeester van mijn stad Den Haag, zo treffend wist te zeggen.