Plankenkoorts: Zeven vrouwelijke Europarlementariërs vertolken zeven mensenrechtenactivistes - Main contents
Ik ga optreden in een groepje van zeven vrouwelijke Europarlementariërs. Eén keer in het Europees Parlement en één keer in een theater in Brussel. We spelen Seven. Nou ja spelen, we lezen voor zoals ook Hillary Clinton en Merel Streep al eerder deden.
Zeven mensenrechten activisten vertellen hun verhaal:
-
-Mukthar Mai, de Pakistaanse vrouw die na een vergeldingsverkrachting haar leven hervond en in dienst stelde van het onderwijs aan meisjes;
-
-Inez McCormack, een protestantse Noord-Ierse vakbondsleider die belangrijk was in de goede-vrijdagakkoorden;
-
-Marina Pisklakova die de eerste Russische hulplijn voor huiselijk geweld oprichtte
-
-Mu Sochua uit Cambodja, die vecht tegen vrouwenhandel;
-
-Annabella de Leon uit Guatemala, die met de dood bedreigd wordt vanwege haar aanklacht tegen corruptie;
-
-Farida Azizi een Afghaanse vrouw die haar sekse niet laat marginaliseren;
-
-en Hafsat Abiola uit Nigeria.
Alle zeven vrouwen hebben hun eigen verhaal, maar de overeenkomsten zijn zo schrijnend: huiselijk geweld, verkrachting, verstoting. En dan komt het keerpunt: de vrouw nam het lot in eigen hand en zet zich in voor andere vrouwen. Dat geeft dan wel weer moed.
Ik speel Hafsat, de dochter van de vermoorde president-elect van Nigeria. Haar vader M.K.O. Abiola werd verkozen in meest vrije verkiezingen die het land ooit gekend heeft, maar het leger voorkwam zijn benoeming. Hij overleed in de gevangenis op de avond voor zijn vrijlating.
Hafsat is advocaat voor mensenrechten en democratie. Ze woont in Brussel en ze was er bij toen we vorige week gingen oefenen. Ik werd aan haar voorgesteld en zei “ik ben jou”. Ik geloof dat ze er erg om moest lachen.
God, wat voelden we ons opgelaten. De regisseuse van het Zweedse Rijkstheater droeg ons op stevig te overdrijven. Als het te erg werd, zou ze het wel zeggen. Zeven Europarlementariërs, allemaal niet op hun mondje gevallen, die zich toch wel even erg ongemakkelijk voelden. Achteraf kwam er nog een collega naar me toe om te vragen wat ik van haar acteerwerk vond. Hartstikke goed natuurlijk, en bij de uitvoering zal het nog veel beter gaan. Ook wij hebben af en toe schouderklopjes nodig.
Op 8 en 9 december is de uitvoering. Toi toi toi.