Net boven het maaiveld - Main contents
Samen met Hennie loop ik over Madurodam. Kinderen vinden dit leuk, maar volwassen net zo goed. Het was jammer dat er vooral goederentreinen rondreden in dit stadje dat net boven het maaiveld uitrijst. En terwijl we staan te kijken naar een meer dan mans hoge uitvoering van de Dom uit Utrecht, een nog hoger exemplaar van het gebouw van Nationale Nederlanden uit Rotterdam, ontspint zich de discussie over de luchtverkeersleiding. En hun vlucht hoger dan de Balkenendenorm.
Uit het jaarverslag van de luchtverkeersleiding blijkt dat er een grote groep mensen meer dan de Balkenende norm verdienen, veelal de zogenoemde luchtverkeersleiders. Je praat dan over bedragen van rond de twee ton, terwijl de Balkenendenorm (wat de Minister-president overigens zelf NIET verdient…) pakweg € 180.000 is. aangezien het een semi-overheidsinstelling is, die weliswaar zijn eigen kosten moet terug verdienen uit de landingsrechten van vliegtuigen, vinden partijen dat dit echt niet kan. Ik heb daar eens over na zitten denken. Tijdens werkbezoeken in de luchtvaart was voor mij duidelijk dat luchtverkeersleider wel een heel stressvolle baan is. Hoewel er veel met computers gewerkt wordt valt men terug op de menselijke kwaliteit van zijn denkvermogen om snel beslissingen te kunnen nemen in moeilijke situaties. Hoe goed computers ook zijn: de mens verslaat dat ding nog altijd met afstand als het gaat om improvisatie. Daarnaast wordt er in volcontinue bedrijf gewerkt en mag je ook voor die voortdurende beschikbaarheid mijns inziens best meer verdienen. Ja, maar nu is het semi-overheid, dat is toch wat anders…?
Dat doet mij denken aan de discussies die ik ken over de gemeentelijke zwembaden. Wij hebben er in Zeewolde ook een en de belangrijkste discussie was ieder jaar hoeveel we toe moesten leggen op een kaartje. Dat mocht toch echt niet duurder zijn dan pakweg (toen nog…) 2,5 gulden. Op een goede dag komt het voorstel het zwembad dan maar te outsourcen: of te wel laat de markt maar zijn werk doen. Dat is veel goedkoper voor de gemeente. Ja, klopt, want het eerste wat zo’n firma doet is de prijs van het kaartje omhoog gooien. Onder het motto dat je anders de kosten er niet uit krijgt en dat je overal in Nederland in door derden beheerde zwembaden toen al wel 5 - 7,5 gulden betaalde! Iets dergelijks speelt ook bij de luchtverkeersleiding. Wanneer we dat zouden privatiseren is het de vraag of de salarissen stoppen bij 2 ton. Zelf denk ik van niet. Daarnaast moeten we oppassen dat we de discussie over de salarissen voor verantwoordelijk werk niet stukslaan op die Balkenendenorm. Ik kan mij voorstellen dat er situaties zijn waarbij iemand meer presteert dan zijn/haar omliggende maaiveld. En dat mag van mij betaald worden. In alle redelijkheid wel te verstaan. Een arbeider is zijn geld waard.
Terug naar Madurodam. Dat blijft toch buitengewoon fascinerend. Voor het eerst las ik de beschrijving van het ontwerp van de stad. De driehoeksvorm die het globaal heeft, met de stad in de punt van de driehoek en de luchthaven en industrie aan de buitenkant lijken op een punt uit de taart. De taart van Nederland. En wat dan in Nederland opvalt, dus zeg maar net boven het maaiveld uitkomt…, dat krijgt een plekje in de stad. Zo staat daar onze bibliotheek uit Zeewolde! Maar ook de oude stadsdelen doen authentiek aan, ook al zijn sommige straatjes samengesteld uit voorbeelden van wel 6 verschillende plekken in Nederland. Boeiend is de concurrentie tussen de grote karpers en rondvarende schepen.
Als oud-bruggenman kijk je ook met meer dan bijzondere belangstelling naar alle bruggen die er opgesteld staan. De groten zelfs beloopbaar. De wereldberoemde “zwaan” uit Rotterdam, de hefbrug uit Dordrecht - soms ook wel de “dameslaarsjes” genoemd, een vakwerkbrug, een boogbrug, de grote betonnen overspanning van de HSL over de moerdijk en vele kleinere varianten. Met name de geheel functionele hefbrug van Dordrecht is fascinerend om die in bedrijf te zien. Compleet met wachtende treinen. Ja, bruggen. Die steken echt wel boven het maaiveld uit…
ernst