Erkenning en schadevergoeding voor Rawagede - Main contents

Gisteren sprak ik de 87-jarige mijnheer Sa’ih, overlevende van de massamoord aangericht door Nederlandse militairen op 9 december 1947. Hij vertelde me hoe hij aan de dood was ontsnapt terwijl 431 onschuldige en ongewapende jongens en mannen de dood vonden toen de militairen op zoek waren naar rebellen. Het dorpje Rawagede verkeert nog steeds in bittere armoede omdat de gehele mannelijke bevolking toen is weggevaagd. De Nederlandse staat is door nabestaanden om erkenning en schadevergoeding gevraagd maar de minister van Buitenlandse Zaken wijst die verzoeken af omdat deze oorlogsmisdaden verjaard zijn. De feiten zelf worden echter wel erkend. Ik ben van mening dat Nederland zich niet moet verschuilen achter de formele verjaring en tot erkenning en schadevergoeding over moet gaan. Dat is ook gebeurd bij gevallen die dateren uit de Tweede Wereldoorlog. In de Kamer zal ik opnieuw aandringen op erkenning en schadevergoeding en tevens opheldering vragen over nog niet eerder bekend geworden gevallen van ontvoering waar de heer Sa’ih over sprak.