Kenniskorting of populariteitsprijs? - Main contents

“Is de heer Elias voor prestatiebeloning binnen de VVD-fractie?” Dat vroeg ons Kamerlid Manja Smits aan VVD’er Ton Elias tijdens het debat over de onderwijsbegroting. “Ik persoonlijk wel,” antwoordde deze. Bij de VVD denken ze dat je voor ieder beroep kunt vaststellen wie goed is en wie slecht. De eerste krijgt van de VVD een bonus, de laatste wordt gekort of vliegt er zo snel mogelijk uit.

Wie in het onderwijs gewerkt heeft, weet dat de werkelijkheid niet is zoals de VVD die voorspiegelt. Ik heb als locatieleider vele functioneringsgesprekken gevoerd. Je kijkt permanent wat anders kan en vooral ook naar wat beter moet. Een goede school heeft, net als een bedrijf, een goed personeelsbeleid. Heeft een school dat niet, dan moeten we dat aanpakken.

Wat ik uit ervaring ook weet is dat de ene docent de andere niet is. De één weet werkelijk alles van zijn vak terwijl de ander naast zijn lessen overal opduikt voor ‘nevenactiviteiten.’ Sommige leraren zijn geliefd om hun sympathieke omgang met leerlingen, terwijl anderen juist berucht zijn om hun strenge maar disciplinerende optreden. Sympathiek zijn is leuk, maar niet als er geen kennisoverdracht is. Nevenactiviteiten zijn belangrijk, maar niet als het ten koste gaat van lesgeven.

Verschillende mensen met verschillende kwaliteiten. En wie het best is? Ik zou het niet weten, en het doet er ook niet toe. Op een goede school werken leraren als een team. Samen werken ze aan goede lessen, in het belang van de leerling. Een prestatieloon voor leraren zorgt daarom niet voor meer kwaliteit maar leidt vooral tot veel verdeeldheid en scheve ogen in de lerarenkamer. De opvallende docent die overal opduikt krijgt de populariteitsprijs terwijl de onopvallende leerkracht een kenniskorting tegemoet ziet omdat hij zich beperkt tot het versterken van zijn vak.

Bovendien wordt de docent wel heel hard afgerekend voor het leveren van kwaliteit waar hij maar slechts ten dele voor verantwoordelijk is. Hij heeft immers niet gevraagd om dertig havo-scholieren in één klas, of om een rooster waardoor hij van hot naar haar rent. En hij vraagt al helemaal niet om ellenlange vergaderingen en steeds weer andere ‘onderwijsvernieuwingen.’

Laten we geen tweespalt organiseren in de lerarenkamer en het onderwijs teruggeven aan de leraar. En als Ton Elias graag wil experimenteren met prestatieloon dat doet hij dat maar mooi in zijn eigen fractie. Eens kijken wie van Elias het predicaat ‘geschikt’ of ‘ongeschikt’ krijgt.

Emile Roemer

Ook als eerste de nieuwsbrief van Emile Roemer ontvangen? Schrijf je dan hier in.