Ondertussen in ‘democratie’ Israel (5) - Main contents
Israël heeft een probleem. Ze willen een joodse staat blijven. Daartoe willen ze in Israël een flinke joodse meerderheid behouden. Nu is het probleem dat er in Israël ook een niet-joodse minderheid woont, de oorspronkelijke Palestijnen en hun nazaten, en die krijgen nog steeds kinderen. En meer dan de gemiddelde joodse Israëli. Behalve dat zijn er met de geïmporteerde joodse Russen veel niet-joden meegekomen. En er is bij de joden in het Westen niet zoveel animo meer om naar Israël te emigreren - er wonen meer joden in de VS dan in Israël.
En de jongere generatie joden in Amerika heeft al veel minder de neiging om zich met Israël te identificeren dan de oudere. En hebben de neiging, bijvoorbeeld, om ‘gemengd’ te trouwen waarmee veel van hun kinderen uit het jodendom verdwijnen. En hoewel daar liever niet over gepraat wordt vertrekken er meer joden, voornamelijk jongeren, uit Israël dan er bij komen. In de VS hoef je niet drie jaar in het leger, hoef je niet te sneuvelen in Gaza, hoef je geen oude mensen tegen te houden bij checkpoints, en je verdient er meer. Waarom zou je dan in Israël blijven terwijl je net zo joods kunt zijn, als je dat wilt, in het beloofde land Amerika? (Er zitten er trouwens ook heel wat in Berlijn)
En Israël heeft nog een probleem. Vroeger waren de Palestijnen geliefde ‘gastarbeiders’. Goedkoop, ze werkten hard, de bouwvak kon niet zonder, en ze waren bereid tot bordenwassen en straatvegen. En nog eenvoudiger: je kon ze ‘s avonds weer naar huis sturen, dus dat kostte niks. Maar toen besloot Israël de Gazastrook steeds verder af te grendelen, en de stroom arbeiders van de Westoever drastisch te beperken. Er komen er nog steeds wel arbeiders illegaal naar Israël, (waarmee meteen de mythe dat de muur er is om aanslagen te voorkomen kan worden ontzenuwd) maar dat is niet voldoende.
Nu is al jaren de oplossing om ‘gastarbeiders’ uit andere landen naar Israël te halen, de Filippijnen en Thailand bijvoorbeeld. Ze werken waar vroeger Palestijnen werkten, in de bouw, op het land, en veel vrouwen in de zorg. En daarnaast, uiteraard, bij mensen thuis als kindermeisjes en huishoudsters, en niet te vergeten de prostitutie. Maar die buitenlanders kun je ‘s avonds niet naar huis sturen. Die wonen er. En omdat het gewone mensen zijn hebben ze de neiging om te trouwen en kinderen te krijgen en zich te willen vestigen. Dat is de bedoeling niet, want het zijn geen joden.
Daar wordt nu wat aan gedaan. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken kan de werkvergunning afpakken van migranten die trouwen of een relatie beginnen. Vrouwen die zwanger worden moeten met kind het land uit, drie maanden na de bevalling. Of een vrouw moet - als ze haar werkvergunning wil houden - haar kind het land uitsturen.
De Commissie tegen Vrouwendiscriminatie van de VN heeft nu een rapport opgesteld over de slechte positie van migrantenvrouwen in Israël. Lage lonen, soms gedwongen om bij de werkgevers thuis te wonen, daarmee 24 uur in dienst, slechte verzekeringen, weinig toegang tot rechtsbijstand. En uiteraard is het gedwongen wegsturen van je kind tegen alle regels van de verdragen die ook door Israël zijn ondertekend.
Bron: Hier
Meer achtergrond over de positie van niet-joodse migranten in Israël, Yonatan Preminger, The strategy behind Israel’s migrant labour polecies: hier.
En een rapport: Migrant Workers in Israel - A contemprary form of slavery, hier.
In Israël is een mensenrechtenorganisatie een hotline voor migranten begonnen, Kav-Laoved, vooral om migranten op hun rechten te wijzen en ze rechtsbijstand te geven. Hier.