Amman - Main contents
Amman.
Vanaf Queen Alia international airport wordt de Kamerdelegatie opgehaald door ambassadeur van Vliet en rijden we direct door naar het Jordaanse parlement. De straten zijn vol verkeer en voor het parlement staan enkele mensen te demonstreren. Maar verder geen spoor van onrust. Politie of leger zijn niet zichtbaar in het straatbeeld. In het parlement spreken we met de commissie Buitenlandse Zaken, de voorzitter van het Lagerhuis en de president van de Senaat. Het parlement is meer een adviesraad voor de koning en heeft nauwelijks iets in de melk te brokkelen. Koning Abdullah II hangt in iedere zaal tussen zijn vader en de 16 jarige kroonprins. De koning heeft verandering in gang gezet en de leden van het parlement zijn hem daar dankbaar voor. Heel voorzichtig klinkt soms wat kritiek tussen de regels door. Democracy the Jordanian way houdt in dat noodzakelijke veranderingen vanuit de top ( dat is dus de koning) worden ingezet. De leden steken massaal sigaretten op en vertellen hoe de koning verlangt naar de vorming van politieke partijen en hoe goed de koning naar iedereen luistert. De koning is hier nog een absoluut vorst, vergelijkbaar met de positie van koning WillemII vóór 1848.
Later deze dag horen we dat de koning weliswaar populair is, maar dat er komende vrijdag wel weer een grote demonstratie wordt georganiseerd door de Jordaanse afdeling van de Moslim broederschap, het Islamic Action Front. Er worden 10.000 mensen verwacht, maar dat aantal kwam bij de vorige demonstratie bij lange na niet opdagen omdat het regende. We spreken 's avonds met de directeur van een Jordaanse thinktank over het Islamic Action Front(IAF). Het is een goed gestructureerde organisatie met internationale banden.Er is een ontmoeting geweest met de koning en daar was het front tevreden over, maar er moet wel druk op de ketel blijven om veranderingen ook echt te laten plaatsvinden. Daarom worden er iedere vrijdag demonstraties georganiseerd. In Jordanië is ook nog een Salafist movement zwaar fundamentalistisch actief. Islamic Action Front en De Salafist Movement haten elkaar. De laatste is gevaarlijk, maar heeft niet veel aanhang. De eerste kan gevaarlijk worden, zeker ook vanwege de grote potentiële aanhang.
Het IAF kan radicaliseren, afhankelijk van de onderlinge discussie over de strategie. De keuze waar nu binnen het IAF over wordt gediscussieerd is de lijn Erdogan of de lijn Taliban. Er wordt bijvoorbeeld getwist over het drinken van alcohol. Moet je streven naar minder alcoholgebruik of een totaal verbod voor het hele land uitvaardigen. Nu leven in Jordanië nog veel liberale moslims die openlijk een biertje of een wijntje nemen. Ik ben er niet gerust op of dat over 5 jaar nog kan!
Iedereen die we met de delegatie vandaag spreken in Jordanië is zeer negatief over het vredesproces met Israël. Kringen rond de koning schijnen te praten over de zionistische vijand. In de nieuwe legerdoctrine staat Israël weer als gevaar omschreven. Er wordt gewaarschuwd voor een derde intifadah.18 maart is er een besloten bijeenkomst in Istanbul waar Hamas en PLO vermoedelijk met elkaar gaan praten. Ik verwacht daar niet veel goeds van!
Diverse gesprekspartners zijn erg kritisch over de rol van de EU. De EU is genereus met hulpgelden voor allerlei projecten, maar praat onvoldoende mee om te komen tot een politieke oplossing. De EU heeft direct belang bij een vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen, denk maar aan olie, immigratie en terrorisme. Waar blijft de EU?
Het andere grote thema in Jordanië is de positie van de Palestijnen. We zijn vanmiddag naar het Al Baqaa kamp gegaan, in een buitenwijk van Amman. Bij een kamp denk je aan tenten, maar dir is meer een oude, vervallen woonwijk. 120.000 Palestijnen leven hier in vAk illegale bouwsels op anderhalve vierkante kilometer. Verenigde Naties organiseren primaire gezondheidszorg en school voor de vele kinderen. In Jordanië bevinden zich in totaal 1,4 miljoen vluchtelingen ( ook veel Iraqi's); het land geeft 600 miljoen per jaar uit aan de vluchtelingenproblematiek. Palestijnse vluchtelingen hebben het in Jordanië beter dan in Libanon. Ze hebben dezelfde rechten als Jordaanse burgers en het kamp ziet er beter uit dan het kamp in Libanon. Toch is er gebrek aan vrijwel alles. We spreken een aantal inwoners van het kamp en zijn onder de indruk van hun verhalen. Iemand vertelt dat hij in 1944 geboren is in de buurt van Jaffa en in 1948 het land uit is gevlucht naar Jericho. in 1967 wederom oorlog en nu vlucht de hele familie naar een Jordaans vluchtelingenkamp. Daar zitten ze nu nog.