Vrouwen over de Nakba

Source: A.H. (Anja) Meulenbelt i, published on Monday, February 28 2011.

Een klein, indrukwekkend filmpje van tien minuten, de moeite waard. Korte interviews met Palestijnse vrouwen - christelijk en moslim - die de Nakba, de etnische zuivering rondom 1948 hebben meegemaakt. Indrukwekkend om de kracht die er nog steeds van die nu oude vrouwen afstraalt.

Twee dingen: dat de vrouwen samen werkten met de mannen, voor de Nakba. Je kunt het nog steeds zien, in Palestina, dat het normaler is dat je hele families, mannen en vrouwen samen bijvoorbeeld op het strand ziet zitten, terwijl in veel andere islamitische/Arabische landen een veel grotere scheiding is tussen mannen en vrouwen. Het was volstrekt normaal dat vrouwen de deur uitgingen, en werkten, het was noodzaak. Wat je ook kunt zien is dat Palestijnse vrouwen kracht hebben. Het is zeker waar dat er nog veel te winnen valt aan vrouwenrechten in de Palestijnse gebieden, en ook voor de Palestijnse vrouwen in Israel, maar zoals ook mijn ervaring is in Gaza, laten vrouwen niet met zich sollen.

Maar het filmpje is vooral indrukwekkend om de moed van de vrouwen. Als ze bang waren dat hun mannen door de Israeli’s doodgeschoten zouden worden, dan gingen zij om te smokkelen.

Het filmpje is gemaakt door Zochrot, een Israëlische organisatie die vooral bezig is om de laatste resten van de Palestijnse wereld van voor 1948 te bewaren. Israel ontneemt de Palestijnen niet alleen hun toekomst, maar ook hun verleden. Ook aan de Arabische kinderen in Israëlische scholen is het verboden om les te geven over de Nakba, de grote ramp. Meer dan vierhonderd dorpen werden verwoest. Hoeveel mensen stierven tijdens de etnische zuivering is nooit bekend geworden. Het zijn de laatste ooggetuigen, toen kind, die het verhaal nog kunnen vertellen.

Wie ooit nog eens het hele verhaal over de Nakba wil lezen, Ilan Pappé’s boek De etnische zuivering van Palestina is in het nederlands vertaald, goed te lezen, goed gedocumenteerd, en voor wie het nog niet wist tamelijk onthutsend.

(Met dank aan Imad)