Boetes rij- en rusttijden wegvervoer: een wirwar waar een eind aan moet komen - Main contents
Geregeld spreek ik met chauffeurs. En met beleidmakers in het wegvervoer. En welk onderwerp ook op de agenda staat, iedere keer weer komt ook de huidige rij- en rusttijdenregeling ter sprake. En terecht. Als je de verhalen hoort over hoge boetes, onbegrijpelijk opgelegde boetes, de kwalijke behandeling van chauffeurs, de stress van de handhavers, dan hoor ik opnieuw: de huidige rij- en rusttijdenregeling werkt niet goed. Vorige week nog hoorde ik dat op een bepaalde snelweg in Spanje per jaar 180 miljoen euro wordt opgehaald met boetes van buitenlandse vrachtwagenchauffeurs. Ongelooflijk! Dat is 1% van wat Nederland de komende jaren moet bezuinigen, en in Spanje halen ze dat geld binnen op een stuk snelweg. Kennelijk zijn in Spanje niet de parkeeropbrengsten het sluitstuk van de begroting, maar de boetes betaald door buitenlandse vrachtwagenchauffeurs!
Sinds ik in 2009 Vicevoorzitter van de Transportcommissie van het Europees Parlement werd heb ik het onderwerp rij- en rusttijden op mijn prioriteitenlijstje gezet. Er moet een oplossing worden gevonden voor de huidige problemen. In mei 2010 heb ik daarom een middag over de rij- en rusttijden georganiseerd in Utrecht waar ik alle Nederlandse betrokkenen heb uitgenodigd hun opvattingen over de rij- en rusttijdenregeling naar voren te brengen. Chauffeurs, handhavers, vakbonden, ondernemers, het Ministerie en verladers vertelden over hun ervaringen met de rij- en rusttijden. Opvallend was dat het overgrote gedeelte van de aanwezigen vertelde niet uit te zijn op aanpassing van de huidige wetgeving, maar voorkeur te geven aan eenduidige handhaving van de wetgeving op de Europese wegen. Opvallend, omdat ik van tijd tot tijd berichten lees dat mensen die betrokken zijn bij de rij- en rusttijdenregeling, de hele regeling zouden willen herzien.
Ik begrijp die wens wel maar toch ben ik huiverig voor totale herziening van de bestaande regeling. Als ik zo om mij heen kijk in de Transportcommissie van het Europees Parlement dan heb ik er helaas niet alle vertrouwen in dat als de regeling wordt herzien, er echt vooruitgang wordt geboekt. Bijvoorbeeld: meerdere collega’s benaderen het wegvervoer als iets dat vurig bestreden moet worden. Dus als we de wetgeving zouden herzien is het best mogelijk dat we met een resultaat worden opgescheept waarmee we veel verder van huis zijn.
De nationale bijeenkomt in Utrecht vond ik zo nuttig dat ik besloot een Europese bijeenkomst in Brussel te organiseren. Op 22 maart gaat het er van komen. Samen met mijn Oostenrijkse collega Ranner heb ik de Europese Commissie uitgenodigd om te komen luisteren naar de verhalen van onder meer de Europese Verkeersveiligheid Organisatie, de Europese wegvervoerondernemers en de Europese vakbonden. Ook komen twee zelfstandige chauffeurs hun persoonlijke verhaal vertellen. Hopelijk is de Europese Commissie dan overtuigd dat de huidige toepassing van de rij- en rusttijdenregeling onacceptabel is. De Europese Commissie is namelijk de verantwoordelijke instantie die de huidige problemen op moet lossen.
Mijn insteek voor 22 maart is dat de Europese Commissie werk gaat maken van een heldere en ondubbelzinnige interpretatie van de huidige wetgeving, en dat die langs alle Europese wegen gaat gelden. Dat maakt het werk van de handhaver eenvoudiger en de chauffeur weet dan waar hij aan toe is. De bestaande wirwar die we nu hebben moet echt stoppen! Ik kijk uit naar de bijeenkomst op 22 maart.