Biodiversiteit: Dagboek Nagoya (deel IV) - Main contents
Het einde nadert van de Conferentie in Nagoya. In Japan zit de laatste volle onderhandeldag er weer op en dus rest er nog één dag om tot een akkoord te komen. Omdat deze laatste dagen volledig opgaan in overlegjes met een kleine club landen, is er voor mij niet veel meer te doen. Ik ben ondertussen weer terug in Europa; wat toch raar voelt om het einde niet ter plekke mee te krijgen.
Hoe stond het er vanmorgen bij in Japan? Niet goed. Bij het ontbijt sprak ik nog met eurocommissaris Potocnik, die altijd uitblinkt in optimisme en daadkracht. Maar zelfs vanmorgen na een nacht slapen was de frustratie groot bij hem. Begrijpelijk: het is de Europese Commissie dit keer goed gelukt om de Europese rijen gesloten te houden en met één mond te spreken. Op het gebied van financiën lijkt er zelfs genoeg ruimte te zijn om als Europa voldoende uitzicht te geven op toekomstige financiën voor de andere partijen. Ook het Strategisch Plan lijkt voldoende ambitie te behouden, alhoewel het overkoepelende doel voor 2020 nog steeds ingevuld moet worden.
Nee, de frustratie zit ’m in het debat rondom ABS, Acces en Benefit Sharing. Een lastig dossier waar Potocnik zelf namens de EU op onderhandelt. Woensdagavond is het hem gelukt om tot een mondelinge overeenkomst te komen met Brazilië over de reikwijdte van het ABS-protocol. Een grote verdienste die natuurlijk nog wel door alle EU-landen moet worden geaccordeerd. Maar het probleem ligt dit keer bij Afrika. Op een of andere manier weten ze zich onderling niet te organiseren en is het dus onduidelijk waar ze precies problemen mee hebben. Zoals Potocnik het zegt: ik heb ruimte gekregen van de EU-landen om te bewegen, maar ik weet niet welke kant op. Frustrerend dus: je wil wel, je mag zelfs tot op zekere hoogte, maar aan de andere kant van de tafel zijn de eisen volstrekt onduidelijk. Als ABS niet vlot wordt getrokken, zal de rest ook blijven liggen. Als ABS echter wel loskomt, lijkt het er niet op dat landen nog het Strategisch Akkoord of de Financiën gaan blokkeren. Een alles-of-niet positie dus.
Overigens zal dat op het laatst nog wel wat afzwakkingen in het Strategisch Plan geven. Zo was er een akkoord op het subdoel om het natuurlijk kapitaal in je ‘National Accounting’ mee te nemen, totdat China op het laatste nog de woorden ‘if appropriate’ toevoegde. Tja; met die twee woorden haal je het hele subdoel onderuit.
Voor mij zit het lobbyen erop. Onze aanwezigheid zet zeker druk op de Europese commissie en de EU-lidstaten. Maar qua media blonk de Nederlandse media uit in afwezigheid. Ik ben meer in de Vlaamse media gekomen dan in de Nederlandse. Een jammerlijk lot de laatste tijd; blijkbaar is het behoud van biodiversiteit en daarmee ons natuurlijk kapitaal een irrelevante aangelegenheid voor Nederland. Dubbele paspoorten is natuurlijk ook veel belangrijker...
Morgen een laatste bericht over Nagoya; hopelijk met toch een doorbraak in de laatste uurtjes, die nu continu doorlopen in Japan. Aan de inzet zal het niet liggen in ieder geval; en dit keer zul je van mij geen kritiek horen op de Europese Commissie.