Zeehavens en thuishaven - Main contents
Vandaag waren we met een delegatie van de kamercommissie Verkeer en Waterstaat op bezoek in het zeehavengebied van Rotterdam. Ook mensen uit de Amsterdamse haven en de Zeeuwse zeehavens waren hierbij van de partij. We maakten een vaartocht in het uitgestrekte gebied rond Rozenburg. Behalve uitzicht op havenbedrijvigheid, kregen we intussen allerlei presentaties over de kansen en bedreigingen. Met een bus reden we daarna nog over het uitgestrekte bedrijfsterrein van de grootste containerterminal van Europa, ECT Delta Terminal. Ongelooflijke aantallen: de afhandeling van 600 trucks per uur, in een week meer dan 70.000 containers verstouwen, grote schepen met 9700 containers aan boord! Een bijzonder gezicht om al die onbemande voertuigen met containers over het terrein te zien rijden.
Ik was verrast door de grote groei van de containerterminals die nog verwacht wordt. Wel is een stevige concurrentieslag aan de gang. Terecht werd aandacht gevraagd voor het belang van een gelijk speelveld in Europa. We prijzen ons de markt uit als Vlaanderen stevig meebetaalt aan de aanleg van kades bijvoorbeeld en de Nederlandse overheid meent dat niet te moeten doen. Een ander punt dat mij is bijgebleven van dit werkbezoek, is het belang van een stevig beleid gericht op een duurzaam vervoer. Concreet: minder via de weg, meer via de binnenvaart. Dat vraagt een positief beleid, waar ik mij zeker sterk voor hoop te maken. Beter gezegd: hoop te blijven maken. Niet voor niets hebben we kort geleden nog vragen gesteld aan staatssecretaris Huizinga van Verkeer en Waterstaat over de vertragingen in de afhandeling van containers in de zeehavens, waar de binnenvaart last van heeft. Dat kunnen we niet hebben!
Vanavond met mijn vrouw Marlies op pad om een inleiding te verzorgen. Dat gebeurt niet zo vaak dat we dat samen doen. Maar met het onderwerp van deze avond is het wel erg fijn.
Het ging er namelijk om wat over adoptie te vertellen voor een bijeenkomst van een kerkelijke gemeente in Gouda. Als trotse adoptie-ouders van twee kinderen uit Colombia (nu 6 en 3) doen wij dat graag! Marlies vertelde over de procedure en gaf de persoonlijke en emotionele inkleuring van het onderwerp vorm. Zelf nam ik onder meer de juridische en politieke kanten van adoptie voor mijn rekening. Het was een positieve, belangstellende groep mensen die wij vanavond troffen. In een open sfeer bleek er genoeg te bespreken. Gewoon een fijne avond!