Geen ontpoldering Hedwigepolder; kabinet kiest voor alternatief - Main contents
Goed nieuws voor de Zeeuwen en al die andere Nederlanders die voor behoud van onze polders zijn!
Het kabinet heeft vandaag besloten om de Hedwigepolder droog te houden en op een aantal alternatieve locaties, estuariene natuur te ontwikkelen. Dit in het kader van de afspraken over natuurherstel langs de Westerschelde. Het onderzoeksinstituut Deltaris heeft in opdracht van het kabinet de haalbaarheid van deze alternatieven onderzocht en wetenschappelijk onderbouwd.
Alternatieve locaties
In 2013 worden op drie plaatsen slikken en schorren in de Westerschelde vergroot. Het zijn de Slikken van Hulst en de Platen van Ossenisse en Appelzak. Later, in 2015, wordt er in de Schorer- en Welzingepolder bij Vlissingen estuariene natuur ontwikkeld. Deze gebieden waren eerder al door Zeeland Seaports aangekocht om daar natuurgebied te ontwikkelen als compensatie voor de realisatie van de Westerschelde Container Terminal(WTC).
Kabinet garandeert dat ontwikkeling containerterminal mogelijk blijft en beloofd Zeeuwse economie te stimuleren
Het kabinet heeft Zeeland toegezegd dat de WTC nu met steun van het Rijk gerealiseerd kan worden. Bijvoorbeeld door het versnellen van ruimtelijke procedures. Daarnaast zal de rijksoverheid de sociaal economische ontwikkeling van Zeeland extra stimuleren. Op korte termijn zal er een overleg plaatsvinden tussen een delegatie van het kabinet met premier Mark Rutte en minister Maxime Verhagen(EL&I) en het Zeeuwse provinciebestuur om tot afspraken te komen over versterking van de samenwerking tussen rijk en provincie.
Korte geschiedenis
In 2005 hebben Nederland en Vlaanderen een verdrag ondertekend over de verdere uitdieping van de Westerschelde. België wilde de Antwerpse haven beter bereikbaar maken voor grotere zeeschepen.
Daarnaast werden er afspraken gemaakt over natuurherstel in het Westerscheldegebied. Daarover werd afgesproken dat in totaal 600 ha estuariene natuur zou worden ontwikkeld waaronder de ontpoldering van de Hedwigepolder(300 hectare). Tegen deze plannen kwam veel verzet vanuit de Zeeuwse bevolking. Goede en in het verleden vaak op de zee bevochten land teruggeven aan het water dat is iets dat rechtstreeks ingaat tegen de Zeeuwse aard en haar geschiedenis van een eeuwenlange strijd tegen het wassende water. De Zeeuwse identiteit, de vlag en de wapenspreuk "Luctor et Emergo"(Ik worstel en kom boven) zijn aan deze geschiedenis verbonden. Het gaat daarbij om een mix van ratio en emoties. Mooie Zeeuwse polders, goede landbouwgrond en karakteristiek agrarisch cultuurlandschap, het is toch ook natuur wat je niet zomaar prijs geeft aan het water met als perspectief dat het binnen 25 jaar helemaal is opgeslibt zoals nu reeds het geval is met het gebied “Verdronken Land van Saeftinge”. Daarnaast spelen ook emoties een rol zoals, de ervaringen met de watersnoodramp van 1953. Verhalen die van generatie op generatie worden doorgegeven.
Beloftes, strijd en voortdurende onzekerheid
Staatssecretaris Henk Bleker heeft met dit kabinetsvoorstel zijn belofte volledig waargemaakt toen hij mede op mijn uitnodiging, op 28 januari van dit jaar, een werkbezoek bracht aan de Hedwigepolder. Geroerd door de aanblik van zo'n mooie polder, beloofde hij alles uit de kast te halen om een alternatief mogelijk te maken.
Een vergelijkbare belofte deed ik zelf in aanloop tot de Tweede Kamerverkiezingen van 2006. In mijn persoonlijk politiek actieprogramma stond dat ik mij zou inzetten voor het vinden van een alternatief voor ontpoldering van de Hedwigepolder. Tijdens de verkiezingscampagne van 2010 heb ik deze belofte herhaald. Ik kon echter in 2006 niet vermoeden wat voor lange en taaie strijd het zou worden. Ik kijk dan ook terug op een enerverende periode met veel vallen en opstaan. Gelukkig stond ik er niet alleen voor. De strijd om behoud van de Hedwigepolder was een gezamenlijke strijd, samen met vertegenwoordigers van het actie comité ‘Red onze Polders’, De Levende Delta, de ZLTO en de Zeeuwse waterschappen. Daarnaast heb ik altijd brede steun ondervonden vanuit de Zeeuwse bevolking, het CDA en collega’s uit andere partijen zoals de VVD en de SGP. Ook kreeg ik steeds meer aanmoedigingen uit de rest van het land. Het werd mij snel duidelijk door reacties uit alle delen van het land dat de Hedwige, niet de enige polder in Nederland was die in haar voortbestaan werd bedreigd. De Hedwigepolder groeide echter wel uit tot het symbool voor doorgeschoten natuurbeleid waarbij voorbij wordt gegaan aan de gevoelens van burgers die in polders wonen, werken of recreëren.
Ook de politieke besluitvorming verdiende bepaald geen schoonheidsprijs en schaadde het vertrouwen in de politiek en het openbaar bestuur.
Ik heb er echter vertrouwen in dat met dit kabinetsbesluit op korte termijn een einde komt aan een lange periode van onzekerheid. Ook kan met dit duidelijke besluit voor behoud van de Hedwigepolder een positief signaal uitgaan naar al die andere polders in Nederland die in hun voortbestaan worden bedreigd. Vanuit de CDA Tweede Kamerfractie ben ik door dit besluit over de Hedwigepolder, meer dan ooit gemotiveerd om mij in te zetten voor het behoud van al die andere mooie polders in Nederland. Uiteindelijk wordt ook in de politiek, standvastigheid, samenwerking en doorzettingsvermogen beloond.